Aπό τον Ανδρέα Γεωργιάδη και την Principia Newton,
Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου 2011 στις 11:02 π.μ.
FACEBOOK
Στο φέισμπουκ με έφερε ένας καλός μου φίλος
αλλ’ όμως η υπόθεση έγινε, βλέπω, μύλος.
«Σταμάτα να εκδίδεσαι στους διαφόρους οίκους
και να σε αντικρίζουνε όπως τους καταδίκους,
κι έλα κι εσύ στο φέισμπουκ, εδώ να αναρτείσαι
και να σου λεν τι ποιητής μεγάλος, τέκνον, είσαι».
Ήρθα λοιπόν και γράφτηκα στο φέισμπουκ εσχάτως
όπερ και ερωτεύτηκα σφοδρώς και ανιάτως.
Ανήρτησα ποιήματα κι εγώ στις «σημειώσεις»
και μου ’παν δεν χρειάζεται ούτε να τους πληρώσεις.
Χωρίς να με διαβάσουνε με κάναν όλοι λάικ
η Πόπη κι ο Δημήτριος, η Τζούλια κι ο Μάικ.
Άλλες με κάνουν πάντα add κι άλλες με διαγράφουν
κι άλλες που κάνω αίτημα δεν ξέρω πού με γράφουν.
Άλλων για μένα οι καρδιές νομίζω ότι πάλλουν
μα άλλες με κατηγορούν κι αγρίως μου τα ψάλλουν.
Άλλες πολύ αρέσκονται στο να με διαβάλλουν
κι άλλες ποθούν εις την φωτιά νομίζω να με βάλουν.
Άλλες με θεωρούν καλό και άλλες κατακάθι
και θέλουν πάνω μου να δουν του Ιησού τα Πάθη.
Άλλες πολύ θαμβώνονται από την « ομορφιά» μου
κι άλλες εξαφανίζονται σαν δουν τη ζωγραφιά μου.
Εγώ που λέτε κατοικώ στη γη της Αφροδίτης
και δεν είμαι, ως φαίνομαι, ένας κοινός αλήτης .
Κι εμέ νομίζω μ’ έπνιξαν του έρωτος τα κύματα
κι είμαι θαρρώ του φτερωτού απ’ τα μεγάλα θύματα.
Εγώ ’μαι της ποιήσεως τέκνον, παπαδοπαίδι
και δεν ευρίσκομαι εδώ να ‘ βρω καμία λαίδη.
Γι’ αυτό λοιπόν παρακαλώ τέρμα πια τα αιτήματα
γιατί έχω πάμπολλα, θαρρώ, να κόψω αμαρτήματα.
by Ανδρέας Γεωργιάδης
Στο φέϊσμπουκ που ήρθατε κ. Γεωργιάδη,
εις πειρασμούς μας βάζετε απ' το πρωί ως το βράδυ.
Δεν λέω πως το θέλετε να βρείτε καμιά έτσι,
αλλά σίγουρα έχετε μουστάκι που αρέσει!
Αυτό το μάτι το γλαρό, η κονδυλένια μύτη,
το μέτωπο το λαμπερό, το έντονο το φρύδι...
Και πάνω που μπορέσαμε να απομακρυνθούμε,
να μας σκουντάτε θέλετε, μην και τυχόν χαθούμε...
Μας κάνετε νυχθημερόν, όλο να σας μιλούμε
και βάζετε προς το παρόν, φίλες να τσακωθούνε!
Πώς γίνεται ν' αντισταθείς, στο λόγο τον ωραίο,
κι άντε να απομακρυνθείς, απ' έναν τόσο μοιραίο!
Γι' αυτό σας λέγω σοβαρά και δε θα 'μαι η μόνη,
πως είδαμε όλες καθαρά, να 'στε διαόλου εγγόνι!
by Chryssa Velissariou
Ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητή μου Χρύσα.
Ενόμιζα πως έβγαζες μόνο χολή και λύσσα!
Δεν ήξερα για πάρτι μου πως γίνονται καυγάδες
κι ότι γυναίκες μπλέκονται σε άγριους μπελάδες.
Αυτό με χαροποίησε πάρα πολύ, τα μάλα
μα αν δεν μπαίνουν τέρματα δεν θέλω εγώ την μπάλα.
Ένα αθώο σκούντημα κάνω κι εγώ ο πένης
δεν δικαιούμαι Χρύσα μου καθότι είμαι εργένης;
Σκουντώ, σκουντώ ξανασκουντώ μα τίποτα δεν βγαίνει
και τούτη η περιφρόνηση, το ξέρεις , με πεθαίνει!
Όσο για το παιδί παπά και το διαβόλου εγγόνι
εγώ ‘μαι η εξαίρεση εις τον κανόνα μόνη.
by Ανδρέας Γεωργιάδης
Ευχαριστώ αγαπητέ που μπήκες εις τον κόπον
να μου απαντήσεις σκέφτηκες να βρεις πολύ τον τρόπον
δεν είναι που τσακώνονται αι νεαραί για σένα
είναι που είναι η πένα μου πολύ "μωρή παρθένα"
γι' αυτό μη χαίρεσαι πολύ και μην σκουντάς και τόσο
έτσι κι αλλιώς απάντηση αμέσως θα σου δώσω!
Όσο γι' αυτό που πέταξες, το δίκιο του εργένη
ως παντρεμένη ανέκαθεν, καθόλου δε με μέλλει...
Όμως θα αποπειραθώ να δώσω άλλη λύση
διότι το έρμο σπρώξιμο μπορεί να σε διαλύσει!
Κάνε μια βόλτα βρε αδερφέ στην Πάφον την ωραία
μα με τα μάτια ανοιχτά! Θα βρεις την πιο μοιραία!
Κι έτσι σαν ανταμώσετε μοιραία και μοιραίος
τι σκούντημα, κάνας σεισμός θα γιν' γιγαντιαίος!
Γιατί όπως φαίνεται λοιπόν, όσο κι αν μεγαλώσεις...
ποτέ δεν είναι, αν μπορείς..., αργά για να ξεδώσεις!
Στο φέισμπουκ ως φαίνεται το έργο του διαόλου
την αμαρτία θα γευτείς, αλλά χαρά διόλου!
by Chryssa Velissariou
Φούσκωσε όσον ημπορείς επάνω μου και φύσα
αλλά δεν πρόκειται ποτέ να με πτοήσεις Χρύσα.
Την Πάφο την περπάτησα, την γνώρισα, την είδα
και παρ’ ολίγον φίλη μου να μου λασκάρει η βίδα.
Για τούτο προσεχώρησα στο φέισμπουκ εσχάτως
κι ας θεωρούμε από πολλούς ως γηρασμένος γάτος.
Η Πάφος, είπα, είναι μικρή, θέλω σκηνή μεγάλη
κι είπα να ρθω στο φέισμπουκ για μίαν δόξαν άλλη.
Είπα λοιπόν, ω Χρύσα μου, να γίνω διεθνής
κι ας φύγω από το φέισμπουκ έστω ημιθανής!
by Ανδρέας Γεωργιάδης
Φίλε σε συμπαθώ πολύ για να σ' αποτελειώσω
όμως μια ακόμα συμβουλή δε θα σου τη χρεώσω...
Ποτέ μη μένεις στα παλιά... Όλες οι ευκαιρίες
στα ξαφνικά μας δίνονται όπως οι οπτασίες
κι αν σου 'χει κάνει γρατσουνιά καμιά "γάτα" μεγάλη
κάποια άλλη ομοιοπαθής θα σε γιατρέψει πάλι...
by Chryssa Velissariou
