Προς Αντώνιον Γκουτέρες

Τι παριστάνεις κύριε, Αντώνιε Γκουτέρες;

Στης Κύπρου την περίπτωση μας παίζεις τις κουμέρες!

Ζητάς απ᾿ το Συμβούλιο Ασφάλειας ψηφίσματα

-δυο όψεις βλέπω αγαπητέ στα ίδια νομίσματα-

για να τα εφαρμόσετε εις  τους Παλαιστινίους

αλλά τα υφιστάμενα δεν θες για τους Κυπρίους.

(Να συμφωνήσουν πρώτα, λέει, τα δυο της νήσου μέρη

και ύστερα στην τράπεζαν σκοπεύει να τα φέρει).            

Και τα τόσα ψηφίσματα που έχετε ψηφίσει

θέλετε ο Οργανισμός, Αντώνη, ν᾿ αγνοήσει;

 

Ζήτησε την εφαρμογή, λοιπόν, των ψηφισμάτων

και άσε τα τεχνάσματα των θλιβερών ασμάτων.

Να μην νίβεις τας χείρας σου, ως έτερος Πιλάτος,

όπως να πράττεις σε θωρώ, Αντώνιε, εσχάτως.

Δεν βλέπεις πόσες εκκλησιές και πόσα μοναστήρια

σε στάβλους μετατράπηκαν είτε σε σφαιριστήρια

και  οι Ελληνοκύπριοι πόσα κακά και κάζα

υπέστησαν κι εσύ θωρείς τώρα μόνο τη Γάζα;

 

Πάψε, λοιπόν, το νίψιμο, Αντώνιε, των χειρών σου

και μέμνησο Χριστιανών Κυπρίων αδελφών σου!

 

---------------------------------------

κουμέρα: κουμπάρα

κάζο: κακό

Απέθανε ο Σόιμπλε

 

Απέθανε ο Σόιμπλε εις τα ογδονταένα

αλλά δεν ισχυρίζομαι πως λύπησε κι εμένα.

Αυτός επρωτοστάτησε το κούρεμα να γίνει

και ο υποφαινόμενος απένταρος να μείνει.

 

Χριστόφια που ᾿θελε εκεί να βγάλει το παπούτσι

να δουν και να τρομάξουνε οι Χούτου και οι Τούτσι;

Ο Νίκος δεν χειρίστηκε το πρόβλημα καλώς

και μπρος του απλά εστάθηκε ως να ᾿τανε μαννός*.

«Θα υπακούσω Σόιμπλε όποια μου πείτε λύση»

αντί ν᾿ αρπάξει τ᾿ ashtray** να του το συντρολήσει***.

Μονάχα εις τους υπουργούς ήξερε να πετάσσει

τασάκια και σαν το σκυλί άγρια να τους λάσσει****!

 

Και κάποιων δε πολιτικών οι κύριοι σωφέρ τους

λέγαν στον κάθε φίλο τους «λογαριασμούς σου φέρ᾿ τους

ευθύς στον Συνεργατισμό π᾿ αλώβητος θα μείνει»

ενώ ήταν χειρότερη η τράπεζα εκείνη.

 

«Μα δεν υπάρχει κούρεμα επάνω στο τραπέζι»

ο Πρόεδρός μας να λαλεί και να μας περιπαίζει,

ενώ καποιοι συμπέθεροι βγάλαν εκατομμύρια

σε μπάνκες εξωχώριες πρωτίστως μα και κύρια.

 

Και τώρα Mister Σόιμπλε πώς λες να ηρεμήσεις

που το λοιπόν του βίου σου στην πίσσα θα το ζήσεις;

Για δισεκατομμύρια μία χούφτα μονάχα

τους ολιγάρχες***** ήθελες να τιμωρήσεις τάχα.

Εκείνοι όμως έφθασαν τη νύχτα εις την νήσο,

κι οι τραπεζίτες έδωσαν τα χρήματά τους πίσω,

και μόνο κάτι Κύπριοι χαζοί σαν τον Αντρέα,

εμπιστοσύνη έδωσαν στον Πρόεδρο μοιραία,

και πήγε το εφάπαξ τους, πήγαν οι καταθέσεις

και τέτοιο κράτος, πέστε μου, πώς να μην το εμέσεις;

Κι απόμεινα να στιχουργώ να μου περνά ο πόνος

μα ώρες ώρες πιάνει με και αγκανίζω****** ως όνος.

 

Να ξέρεις, Mister Σόιμπλε, ότι δεν θα μας λείψεις

κι ελπίζω εις την Κόλαση να μην σε τρων οι τύψεις.

 

------------------------------------

*μαννός, χαζός

**ashtray, τασάκι

***συντρολώ, συντοολώ, συντροβολώ, εκσφενδονίζω

****λάσσω, γαυγίζω

*****ολιγάρχες, Ρώσοι ολιγάρχες

******αγκανίζω, γκαρίζω

Απόλλων και Μάρπησσα

 

Σερφάρων εις το Facebook τη Μάρπησσα θωρώ

κι αμέσως αναφώνησα «θεέ μου τι μωρό»!

Ανοίγω ευθύς λογαριασμό, λέγομαι, γράφω, Απόλλων

κι ένιωθα ο πιο όμορφος μέσα στον κόσμον όλον.     

Αιτούμαι τη φιλία της χωρίς καθυστερήσεις

και της τονίζω «επιθυμώ τάχιστα ν᾿ απαντήσεις».

«Ήρθες» μου λέει δεύτερος «τα έχω  με τον Ίδα».

«Εγώ» της λέω «Μάρπισσα, τον Ίδα σου ουκ  οίδα.

Ίδα για μένα δεν έχει, εγώ σε θέλω πάντως                                  

και σε ποθώ πάρα πολύ, ως λένε, ακραδάντως».

 

Τα ξέρασε στον φίλο της κι εκείνος τις φοβέρες

άρχισε και μου έλεγε πως θα με φαν οι σφαίρες.

Μα τα πυρά ανταπέδιδα, του ᾿λεγα θα την πάρω

και δεν φοβούμαι τον Θεό, και δεν φοβούμαι Χάρο.

«Να την ξεχάσεις» του ᾿λεγα «τη Μάρπησσα τη θέλω

κι αν συνεχίσεις, μάθε το, στον Άδη σ᾿ αποστέλλω».

 

Ο Ίδας είχε στριμωχτεί κι ακούστε αηδία

πήγε και με κατάγγειλε στου Facebook τον Δία.

Πως τάχα σεξουαλικώς παρενοχλώ την κόρη

και να την κάνω πεθυμώ γκόμενα με το ζόρι.

 

Ο Δίας επροσκάλεσε να έρθει και η κόρη

κι ήρθε ντυμένη έξαλλα, θα ᾿σερνε και βαπόρι!

Πώς δεν θα επηρέαζε και του Δία την κρίση

και με την μέγιστη ποινή να μην με τιμωρήσει;

Ερώτησε τη Μάρπησσα -στημένη ήταν η δίκη-

σε ποιον εν τέλει εκ των δυο επιθυμεί ν᾿ ανήκει.

«Εγώ» λέει η Μάρπησσα «επιθυμώ τον Ίδα.

Σύντομα ο άλλος θα χαθεί κι αν τον είδες τον είδα».

 

Ο Δίας μου επέβαλε αποκλεισμό ισόβιο

κι έλα να δείξεις, αν μπορείς, υπομονή Ιώβειο!   

 

Ο σκύλος του Μητσοτάκη προς τον Ερντογάν

 

                                                                        Ποιητικῇ ἀδείᾳ

Καλώς ήρθες στο σπίτι μας, φίλτατε Ερντογάν·

είναι μεγάλη μας τιμή να ᾿χουμε τον αγάν.

Εμείς οι δυο ανήκουμε στις συνομοταξίες

των σκύλων και παρακαλώ μην κάνεις αταξίες.

Είδα πως απεκάλεσες τον κύριο «καρντάση»

και είπεν η Καρντάσιαν «είσαι ένα κουμάσι!»

Θυμάσαι, είπες κάποτε το «Μητσοτάκης γιοκ»

κι ομολογώ, συνάδελφε, με είχε πιάσει σόκ!

Πολλάκις μας απείλησες «μια νύχτα θ᾿αφιχθούμε».

Πρόσεξε μην το ξαναπείς, θα σκυλοφαγωθούμε!

Θα ρέει εις τις φλέβες σου αίμα ποντιακόν·

ομολογώ πως σε πολλά ομοιάζεις  των Γραικών.

Αέρια έχει πάμπολλα σε τούτη τη λεκάνη

και πάψε να μας παριστάς, φίλε, τον μπεχλιβάνη.

Πάρα πολύ κουράστηκες με τις παραβιάσεις

και προσπαθείς, όπως θωρώ,  νυν να μας καλοπιάσεις.

Θυμάσαι που «βρωμόσκυλους» υβρίζαμε αλλήλους;

Ενώ τώρα μας θεωρούν τους πλέον καλούς φίλους.

Ελπίζω μην αποδειχθεί αυτό λυκοφιλία·

εμείς πάντως τ᾿ αρχίσαμε ως μια… σκυλολογία!

 

Για να ισιώσει ο Σωκλής τον Διόδωρο καμπούρη

όπως του υποσχέθηκε, δεν ήταν καλαμπούρι,

έβαλε τρεις τετράγωνες πέτρες πάνω στην πλάτη

και πιεσθείς τότε  ποινήν έλαβε την εσχάτη.

Μα η καμπούρα σίγουρα ως είδαν όλοι εχάθη

έστω κι αν στα ιατρικά καταγραφεί τα λάθη.

Ὀρθῶσαι τὸν κυρτὸν ὑποσχόμενος Διόδωρον

Σωκλῆς τετραπέδους τρεῖς ἐπέθηκε λίθους

τοῦ κυρτοῦ στιβαροὺς ἐπὶ τὴν ῥάχιν· ἀλλὰ πιεσθεὶς

τέθνηκεν, γέγονεν δ᾿ ὀρθότερος κανόνος.

 

Ἀνθολογία Παλατινή, Βιβλίον ΙΑ΄: Β΄ Μέρος, Σκωπτικὰ ἐπιγράμματα, Καλλικτήρ, 120

Συντονιστές των υπουργείων

 

Τώρα, λοιπόν, κατάλαβα γιατί  αποτυγχάναν

όλοι οι πρώην υπουργοί και την στράταν εχάναν.

Μα να μην το σκεφτεί κανείς συντονιστές να βάλει,

κι έτσι ο κάθε υπουργός μονάχος του να βάλλει,

μήπως σωθεί  ο τόπος μας που ‘ταν σε μαύρο χάλι;

Κι όσο το σκέφτομαι έρχεται στην κεφαλή μου ζάλη.

Καθείς τους  κατά το δοκούν κτυπούσε τα προβλήματα

και έτσι όλα άστοχα επήγαιναν τα βλήματα.

 

Τώρα θα μπουν συντονιστές όλων των υπουργείων

με διακρίσεις πάμπολλες και κάτοχοι πτυχίων                                

και θα ‘ναι μόνο δώδεκα, είπανε, εις το σύνολο

και μην πείτε αποτελούν, τάχατες, υποσύνολο.

 

Κρίμα, λοιπόν, που έφυγα πριν τα εξηνταπέντε

ενώ σύμβουλος θα ‘μουνα ώς τα ογδονταπέντε

και θα ‘μουν περιζήτητος και γι’ άλλα, βεραμέντε,

ενώ τώρα μου λέγουνε «Αντρέα πάρε πέντε».

 

Ως σύμβουλος θα έπαιρνα και τις υπερωρίες

κι οι υπουργοί θα μου ‘καναν κάμποσες αβαρίες.

Ενώ περνώ τις ώρες μου στο Facebook εσχάτως

και βαυκαλίζομαι να λεν “μα είσαι πιπεράτος                                 

στις σάτιρές σου π’ αναρτάς” και δώσ’ του μπράβο, μπράβο

κι εγώ να παίρνω πάνω μου, να κόβω και να ράβω

και να θαρρώ στους ποιητές με βάζουν τους μεγάλους

και στους κύκλους λογοτεχνών πως προκαλώ και σάλους.          

 

Κι αυτοί να λεν “του σάλεψε, κρίμας το παλληκάρι

και είχε, όπως φαίνεται, και λεβεντιά και χάρη,

και στο Δρομοκαΐτειο ολόισια οδεύει                             

και μάλλον εις το Facebook άχυρα θα γυρεύει.

Και προσδοκά κάθε χρονιά το κρατικό βραβείο                                

και μέσ’ στις προσδοκίες του ανάλωσε τον βίο”.

.                                  

Ποιος θα σε ξέρει, Αντρέα μου, εντός ολίγου χρόνου

και προσδοκούσες καθιστός επί πόλου του όνου

πως θα ‘μπαινες θριαμβευτής εις την Ακαδημία

αλλά η νίκη σου αυτή θ’ απέβαινε καδμεία!

Εδώ μεγάλοι ποιητές βρίσκονται στην αφάνεια

και καρτεράς να δοξαστείς –σε λίγο θα ‘χεις κι άνοια.

Ίσως σε κατατάξουνε μάλλον εις τα ζιζάνια

όμως η ρίμα σου θα πουν ήτανε πολύ σπάνια                                   

(άνκαι πολλοί θα ήθελαν να πιεις υδροκυάνια

κι αν επιζούσες τελικά, να πνίγεσαι στα δάνεια).

 

Μα καρτεράς να βραβευτείς, τάχα, απ’ την πατρίδα;

Αντρέα σοβαρομιλάς; Σου λάσκαρε η βίδα;                           

 

Προς τον Γενικό Ελεγκτή

Τι θέλεις και εμπλέκεσαι εσύ με μαύρα βαν;

Αμάν με σένα, κύριε, αμάν, πλέον, αμάν.

Γι’ αυτόν τον τόπον, κύριε, δεν νοιάζεται κανείς

και μας προκύπτετε εσείς ανήρ καινοφανής!

Να κάνεις ό,τι έκαναν κι οι άλλοι πριν από σένα

κι όλα στον τόπον ασφαλώς θα είναι μαγεμένα.

 

Τι θέλεις και εμπλέκεσαι με τις δολοφονίες,

ως λένε, συνειδήσεων; Ζούμε σε Μπανανίες.

Να κρύψεις, κύριε Γενικέ, κρύψε για να περάσουμε

να ζήσουμε αρτιμελείς μέχρι που να γεράσουμε.

 

Δεν ξέρεις “this is Cyprus”; Το ‘παν μεγάλα χείλη.

Ακόμα δεν κατάλαβες πως έχεις εξωκείλει;

Δεν ξέρεις η διαφθορά έχει βαθιά ριζώσει

κι εσύ τόση προσπάθεια; Γιατί να δείχνεις τόση;

 

Εσύ όμως κι ο Φαίδωνας εγίνατε φαιδροί

και θέλετε ν’ αλλάξουνε αμέσως οι καιροί.

Θέλετε να τ’ αλλάξετε όλα σε μιαν ημέρα·

δεν βλέπεις για τον Κύπριο βρέχει, χιονίζει πέρα;

 

Εδώ εσυνηθίσαμε μέχρι την Κατοχή

και στο κορμί δεν νιώθουμε ούτε μιαν αμυχή.

Αν ‘ρθεις εσύ, ρε κύριε, ως άλλος Δον Κιχώτης, 

ν’ αλλάξεις τις συνήθειες, θα πουν είσαι προδότης.

 

Όποια πέτρα σηκώσετε, σκάνδαλο από κάτω

κι η υπόληψή μας διεθνώς επήγε εις τον πάτο.

Κι ας  λεν είμαστε υπόδειγμα Παράδεισου επιγείου

εσείς θα καθαρίσετε τον στάβλο του Αυγείου;