Προς Αντώνιον Γκουτέρες

Τι παριστάνεις κύριε, Αντώνιε Γκουτέρες;

Στης Κύπρου την περίπτωση μας παίζεις τις κουμέρες!

Ζητάς απ᾿ το Συμβούλιο Ασφάλειας ψηφίσματα

-δυο όψεις βλέπω αγαπητέ στα ίδια νομίσματα-

για να τα εφαρμόσετε εις  τους Παλαιστινίους

αλλά τα υφιστάμενα δεν θες για τους Κυπρίους.

(Να συμφωνήσουν πρώτα, λέει, τα δυο της νήσου μέρη

και ύστερα στην τράπεζαν σκοπεύει να τα φέρει).            

Και τα τόσα ψηφίσματα που έχετε ψηφίσει

θέλετε ο Οργανισμός, Αντώνη, ν᾿ αγνοήσει;

 

Ζήτησε την εφαρμογή, λοιπόν, των ψηφισμάτων

και άσε τα τεχνάσματα των θλιβερών ασμάτων.

Να μην νίβεις τας χείρας σου, ως έτερος Πιλάτος,

όπως να πράττεις σε θωρώ, Αντώνιε, εσχάτως.

Δεν βλέπεις πόσες εκκλησιές και πόσα μοναστήρια

σε στάβλους μετατράπηκαν είτε σε σφαιριστήρια

και  οι Ελληνοκύπριοι πόσα κακά και κάζα

υπέστησαν κι εσύ θωρείς τώρα μόνο τη Γάζα;

 

Πάψε, λοιπόν, το νίψιμο, Αντώνιε, των χειρών σου

και μέμνησο Χριστιανών Κυπρίων αδελφών σου!

 

---------------------------------------

κουμέρα: κουμπάρα

κάζο: κακό

Απέθανε ο Σόιμπλε

 

Απέθανε ο Σόιμπλε εις τα ογδονταένα

αλλά δεν ισχυρίζομαι πως λύπησε κι εμένα.

Αυτός επρωτοστάτησε το κούρεμα να γίνει

και ο υποφαινόμενος απένταρος να μείνει.

 

Χριστόφια που ᾿θελε εκεί να βγάλει το παπούτσι

να δουν και να τρομάξουνε οι Χούτου και οι Τούτσι;

Ο Νίκος δεν χειρίστηκε το πρόβλημα καλώς

και μπρος του απλά εστάθηκε ως να ᾿τανε μαννός*.

«Θα υπακούσω Σόιμπλε όποια μου πείτε λύση»

αντί ν᾿ αρπάξει τ᾿ ashtray** να του το συντρολήσει***.

Μονάχα εις τους υπουργούς ήξερε να πετάσσει

τασάκια και σαν το σκυλί άγρια να τους λάσσει****!

 

Και κάποιων δε πολιτικών οι κύριοι σωφέρ τους

λέγαν στον κάθε φίλο τους «λογαριασμούς σου φέρ᾿ τους

ευθύς στον Συνεργατισμό π᾿ αλώβητος θα μείνει»

ενώ ήταν χειρότερη η τράπεζα εκείνη.

 

«Μα δεν υπάρχει κούρεμα επάνω στο τραπέζι»

ο Πρόεδρός μας να λαλεί και να μας περιπαίζει,

ενώ καποιοι συμπέθεροι βγάλαν εκατομμύρια

σε μπάνκες εξωχώριες πρωτίστως μα και κύρια.

 

Και τώρα Mister Σόιμπλε πώς λες να ηρεμήσεις

που το λοιπόν του βίου σου στην πίσσα θα το ζήσεις;

Για δισεκατομμύρια μία χούφτα μονάχα

τους ολιγάρχες***** ήθελες να τιμωρήσεις τάχα.

Εκείνοι όμως έφθασαν τη νύχτα εις την νήσο,

κι οι τραπεζίτες έδωσαν τα χρήματά τους πίσω,

και μόνο κάτι Κύπριοι χαζοί σαν τον Αντρέα,

εμπιστοσύνη έδωσαν στον Πρόεδρο μοιραία,

και πήγε το εφάπαξ τους, πήγαν οι καταθέσεις

και τέτοιο κράτος, πέστε μου, πώς να μην το εμέσεις;

Κι απόμεινα να στιχουργώ να μου περνά ο πόνος

μα ώρες ώρες πιάνει με και αγκανίζω****** ως όνος.

 

Να ξέρεις, Mister Σόιμπλε, ότι δεν θα μας λείψεις

κι ελπίζω εις την Κόλαση να μην σε τρων οι τύψεις.

 

------------------------------------

*μαννός, χαζός

**ashtray, τασάκι

***συντρολώ, συντοολώ, συντροβολώ, εκσφενδονίζω

****λάσσω, γαυγίζω

*****ολιγάρχες, Ρώσοι ολιγάρχες

******αγκανίζω, γκαρίζω

Απόλλων και Μάρπησσα

 

Σερφάρων εις το Facebook τη Μάρπησσα θωρώ

κι αμέσως αναφώνησα «θεέ μου τι μωρό»!

Ανοίγω ευθύς λογαριασμό, λέγομαι, γράφω, Απόλλων

κι ένιωθα ο πιο όμορφος μέσα στον κόσμον όλον.     

Αιτούμαι τη φιλία της χωρίς καθυστερήσεις

και της τονίζω «επιθυμώ τάχιστα ν᾿ απαντήσεις».

«Ήρθες» μου λέει δεύτερος «τα έχω  με τον Ίδα».

«Εγώ» της λέω «Μάρπισσα, τον Ίδα σου ουκ  οίδα.

Ίδα για μένα δεν έχει, εγώ σε θέλω πάντως                                  

και σε ποθώ πάρα πολύ, ως λένε, ακραδάντως».

 

Τα ξέρασε στον φίλο της κι εκείνος τις φοβέρες

άρχισε και μου έλεγε πως θα με φαν οι σφαίρες.

Μα τα πυρά ανταπέδιδα, του ᾿λεγα θα την πάρω

και δεν φοβούμαι τον Θεό, και δεν φοβούμαι Χάρο.

«Να την ξεχάσεις» του ᾿λεγα «τη Μάρπησσα τη θέλω

κι αν συνεχίσεις, μάθε το, στον Άδη σ᾿ αποστέλλω».

 

Ο Ίδας είχε στριμωχτεί κι ακούστε αηδία

πήγε και με κατάγγειλε στου Facebook τον Δία.

Πως τάχα σεξουαλικώς παρενοχλώ την κόρη

και να την κάνω πεθυμώ γκόμενα με το ζόρι.

 

Ο Δίας επροσκάλεσε να έρθει και η κόρη

κι ήρθε ντυμένη έξαλλα, θα ᾿σερνε και βαπόρι!

Πώς δεν θα επηρέαζε και του Δία την κρίση

και με την μέγιστη ποινή να μην με τιμωρήσει;

Ερώτησε τη Μάρπησσα -στημένη ήταν η δίκη-

σε ποιον εν τέλει εκ των δυο επιθυμεί ν᾿ ανήκει.

«Εγώ» λέει η Μάρπησσα «επιθυμώ τον Ίδα.

Σύντομα ο άλλος θα χαθεί κι αν τον είδες τον είδα».

 

Ο Δίας μου επέβαλε αποκλεισμό ισόβιο

κι έλα να δείξεις, αν μπορείς, υπομονή Ιώβειο!   

 

Ο σκύλος του Μητσοτάκη προς τον Ερντογάν

 

                                                                        Ποιητικῇ ἀδείᾳ

Καλώς ήρθες στο σπίτι μας, φίλτατε Ερντογάν·

είναι μεγάλη μας τιμή να ᾿χουμε τον αγάν.

Εμείς οι δυο ανήκουμε στις συνομοταξίες

των σκύλων και παρακαλώ μην κάνεις αταξίες.

Είδα πως απεκάλεσες τον κύριο «καρντάση»

και είπεν η Καρντάσιαν «είσαι ένα κουμάσι!»

Θυμάσαι, είπες κάποτε το «Μητσοτάκης γιοκ»

κι ομολογώ, συνάδελφε, με είχε πιάσει σόκ!

Πολλάκις μας απείλησες «μια νύχτα θ᾿αφιχθούμε».

Πρόσεξε μην το ξαναπείς, θα σκυλοφαγωθούμε!

Θα ρέει εις τις φλέβες σου αίμα ποντιακόν·

ομολογώ πως σε πολλά ομοιάζεις  των Γραικών.

Αέρια έχει πάμπολλα σε τούτη τη λεκάνη

και πάψε να μας παριστάς, φίλε, τον μπεχλιβάνη.

Πάρα πολύ κουράστηκες με τις παραβιάσεις

και προσπαθείς, όπως θωρώ,  νυν να μας καλοπιάσεις.

Θυμάσαι που «βρωμόσκυλους» υβρίζαμε αλλήλους;

Ενώ τώρα μας θεωρούν τους πλέον καλούς φίλους.

Ελπίζω μην αποδειχθεί αυτό λυκοφιλία·

εμείς πάντως τ᾿ αρχίσαμε ως μια… σκυλολογία!

 

Για να ισιώσει ο Σωκλής τον Διόδωρο καμπούρη

όπως του υποσχέθηκε, δεν ήταν καλαμπούρι,

έβαλε τρεις τετράγωνες πέτρες πάνω στην πλάτη

και πιεσθείς τότε  ποινήν έλαβε την εσχάτη.

Μα η καμπούρα σίγουρα ως είδαν όλοι εχάθη

έστω κι αν στα ιατρικά καταγραφεί τα λάθη.

Ὀρθῶσαι τὸν κυρτὸν ὑποσχόμενος Διόδωρον

Σωκλῆς τετραπέδους τρεῖς ἐπέθηκε λίθους

τοῦ κυρτοῦ στιβαροὺς ἐπὶ τὴν ῥάχιν· ἀλλὰ πιεσθεὶς

τέθνηκεν, γέγονεν δ᾿ ὀρθότερος κανόνος.

 

Ἀνθολογία Παλατινή, Βιβλίον ΙΑ΄: Β΄ Μέρος, Σκωπτικὰ ἐπιγράμματα, Καλλικτήρ, 120

Συντονιστές των υπουργείων

 

Τώρα, λοιπόν, κατάλαβα γιατί  αποτυγχάναν

όλοι οι πρώην υπουργοί και την στράταν εχάναν.

Μα να μην το σκεφτεί κανείς συντονιστές να βάλει,

κι έτσι ο κάθε υπουργός μονάχος του να βάλλει,

μήπως σωθεί  ο τόπος μας που ‘ταν σε μαύρο χάλι;

Κι όσο το σκέφτομαι έρχεται στην κεφαλή μου ζάλη.

Καθείς τους  κατά το δοκούν κτυπούσε τα προβλήματα

και έτσι όλα άστοχα επήγαιναν τα βλήματα.

 

Τώρα θα μπουν συντονιστές όλων των υπουργείων

με διακρίσεις πάμπολλες και κάτοχοι πτυχίων                                

και θα ‘ναι μόνο δώδεκα, είπανε, εις το σύνολο

και μην πείτε αποτελούν, τάχατες, υποσύνολο.

 

Κρίμα, λοιπόν, που έφυγα πριν τα εξηνταπέντε

ενώ σύμβουλος θα ‘μουνα ώς τα ογδονταπέντε

και θα ‘μουν περιζήτητος και γι’ άλλα, βεραμέντε,

ενώ τώρα μου λέγουνε «Αντρέα πάρε πέντε».

 

Ως σύμβουλος θα έπαιρνα και τις υπερωρίες

κι οι υπουργοί θα μου ‘καναν κάμποσες αβαρίες.

Ενώ περνώ τις ώρες μου στο Facebook εσχάτως

και βαυκαλίζομαι να λεν “μα είσαι πιπεράτος                                 

στις σάτιρές σου π’ αναρτάς” και δώσ’ του μπράβο, μπράβο

κι εγώ να παίρνω πάνω μου, να κόβω και να ράβω

και να θαρρώ στους ποιητές με βάζουν τους μεγάλους

και στους κύκλους λογοτεχνών πως προκαλώ και σάλους.          

 

Κι αυτοί να λεν “του σάλεψε, κρίμας το παλληκάρι

και είχε, όπως φαίνεται, και λεβεντιά και χάρη,

και στο Δρομοκαΐτειο ολόισια οδεύει                             

και μάλλον εις το Facebook άχυρα θα γυρεύει.

Και προσδοκά κάθε χρονιά το κρατικό βραβείο                                

και μέσ’ στις προσδοκίες του ανάλωσε τον βίο”.

.                                  

Ποιος θα σε ξέρει, Αντρέα μου, εντός ολίγου χρόνου

και προσδοκούσες καθιστός επί πόλου του όνου

πως θα ‘μπαινες θριαμβευτής εις την Ακαδημία

αλλά η νίκη σου αυτή θ’ απέβαινε καδμεία!

Εδώ μεγάλοι ποιητές βρίσκονται στην αφάνεια

και καρτεράς να δοξαστείς –σε λίγο θα ‘χεις κι άνοια.

Ίσως σε κατατάξουνε μάλλον εις τα ζιζάνια

όμως η ρίμα σου θα πουν ήτανε πολύ σπάνια                                   

(άνκαι πολλοί θα ήθελαν να πιεις υδροκυάνια

κι αν επιζούσες τελικά, να πνίγεσαι στα δάνεια).

 

Μα καρτεράς να βραβευτείς, τάχα, απ’ την πατρίδα;

Αντρέα σοβαρομιλάς; Σου λάσκαρε η βίδα;                           

 

Προς τον Γενικό Ελεγκτή

Τι θέλεις και εμπλέκεσαι εσύ με μαύρα βαν;

Αμάν με σένα, κύριε, αμάν, πλέον, αμάν.

Γι’ αυτόν τον τόπον, κύριε, δεν νοιάζεται κανείς

και μας προκύπτετε εσείς ανήρ καινοφανής!

Να κάνεις ό,τι έκαναν κι οι άλλοι πριν από σένα

κι όλα στον τόπον ασφαλώς θα είναι μαγεμένα.

 

Τι θέλεις και εμπλέκεσαι με τις δολοφονίες,

ως λένε, συνειδήσεων; Ζούμε σε Μπανανίες.

Να κρύψεις, κύριε Γενικέ, κρύψε για να περάσουμε

να ζήσουμε αρτιμελείς μέχρι που να γεράσουμε.

 

Δεν ξέρεις “this is Cyprus”; Το ‘παν μεγάλα χείλη.

Ακόμα δεν κατάλαβες πως έχεις εξωκείλει;

Δεν ξέρεις η διαφθορά έχει βαθιά ριζώσει

κι εσύ τόση προσπάθεια; Γιατί να δείχνεις τόση;

 

Εσύ όμως κι ο Φαίδωνας εγίνατε φαιδροί

και θέλετε ν’ αλλάξουνε αμέσως οι καιροί.

Θέλετε να τ’ αλλάξετε όλα σε μιαν ημέρα·

δεν βλέπεις για τον Κύπριο βρέχει, χιονίζει πέρα;

 

Εδώ εσυνηθίσαμε μέχρι την Κατοχή

και στο κορμί δεν νιώθουμε ούτε μιαν αμυχή.

Αν ‘ρθεις εσύ, ρε κύριε, ως άλλος Δον Κιχώτης, 

ν’ αλλάξεις τις συνήθειες, θα πουν είσαι προδότης.

 

Όποια πέτρα σηκώσετε, σκάνδαλο από κάτω

κι η υπόληψή μας διεθνώς επήγε εις τον πάτο.

Κι ας  λεν είμαστε υπόδειγμα Παράδεισου επιγείου

εσείς θα καθαρίσετε τον στάβλο του Αυγείου;                     

 

  

Η Κύπρος στο προσκήνιο και πάλιν

 

Για δέκα δις μας κάνατε το haircut, κερατάδες,

αλλά στην Ουκρανία σας φαίνεστε χουβαρντάδες.

Εκατοντάδες δώσατε εις τον Ζελένσκι δις

κι εμάς μας εκουρέψετε, μην σας πω αναιδείς.

Ερχόντουσαν στην Κύπρο μας καλλίγραμμες ρωσίδες

και τώρα ψάχνω να τις δω και αν τις δω τις είδες.

Τις βλέπαμε κι ευφραίνονταν όλων μας οι καρδίες

κι ας πουν κάποιες σεμνότυφες πως λέω αηδίες.

 

Ερχόντουσαν στη νήσο μας οι ρώσοι μεγιστάνες

κι αγόραζαν τα σπίτια μας, απόπατους και στάνες

κι ανθούσε το εμπόριο πολύ της κατοικίας

και μην μου πείτε «Αντρέα μου, μη λέτε μαλακίας».

Όλοι αυτοί, αγαπητοί, τραβούν τώρα βορείως

κι εμάς εδώ μας έπιασε ένας ιδρώτας κρύος.

Και έτσι ο Ερσίν Τατάρ τρίβει τώρα τας χείρας

κι εμάς εδώ τις βίλες μας έχουν αφήσει χήρας!

 

Κι ας λένε, κάποιοι έβγαλαν λεφτά στις Σεϋχέλλες

και ότι τάχα τρώγανε με δυο και τρεις μασέλες,

κι ότι πουλούσανε πολλά χρυσά διαβατήρια

σ’ άτομα ευυπόληπτα, σε παρανόμους κύρια.

Έτσι η οικονομία μας πετούσε εις τα ύψη

μα τώρα μας κατέλαβε πολύ μεγάλη θλίψη.

 

Μας λέτε ότι είμαστε κράτος τάχα «πλυντήριο»

κι ο Κύπριος κατάντησε άτομο αλητήριο.

Μετά ρώσων ολιγαρχών τα κάναμε πλακάκια,

λέτε, και μας κρεμάσατε πάλι στα «μανταλάκια».

 

Μα έτσι διαφήμιση μας κάνατε και πάλι

και στο νησί μας τρέχουνε παράνομοι και άλλοι

να τύχουν μετεκπαίδευσης εις την παρανομία

αφού έμειναν άναυδοι και είπαν mamma mia!

Εδώ, λοιπόν, θα έρθουνε να πάρουν δοκτοράτο                   

μ’ εκπαίδευση ταχύρρυθμη στο «Cypriot συνδικάτο!»

 

 

Φεύγω από τη σάτιρα, πάω στην ιστορία

 

Τις σάτιρες εσκέφτηκα ν᾿ αφήσω κατά μέρος·

της ιστορίας μ᾿ έπιασε αιφνίδια ο έρως.

Τι θες είπα, Αντρέα μου, με σάτιρες να  μπλέκεις

και να σε ειρωνεύεται ο κάθε ένας κκιοππέκκης*;

Να λένε «να μην ντρέπεται κι ήταν στα Υπουργεία

διδάξας σεξουαλική εις τα παιδιά υγεία».

Εσύ που ήσουν σοβαρός, πάντα με τη γραβάτα

κι ουδέποτε εξώκειλες απ᾿ την ορθή τη στράτα,

του κόσμου όλα τα φαιδρά τώρα να σατιρίζεις

και να λένε ξωπισω σου «κώνωπα διϋλίζεις»;

Εσύ που πάντα ήσουνα υπογραμμός και τύπος

να ερωτούν «οι βίδες του έχουν λασκάρει μήπως;»

Να μην σε πουν και «σάτιρο» -τουλάχιστον με γιώτα,

να μην γραφτεί με ύψιλον- νιώθω κρύον ιδρώτα.

Γι᾿ αυτό σας λέω «σάτιρες, έχετε γεια κι αντίο,

με ιστορία πιάνομαι μήπως πάρω βραβείο».

Η σάτιρα απ᾿ τα κρατικά βραβεία απουσιάζει

γιατί με κάτι ρυπαρόν, γι’ αυτούς, προσομοιάζει.

Πάω να γίνω όλβιος**, να μάθω ιστορία

μήπως εν τέλει βραβευτώ κι εγώ στη… Σουηδία!

 

----------------------------

*κκιοππέκκης, ο [τουρκ. kopek] σκύλος

**῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν (Ευριπίδης)

 

 

Με το μέλι και πιπέρι, 12 φορές τη μέρα*

 

Τώρα είναι η ώρα σας, κύριοι, να το πείτε,

τώρα που προς τη δύση του ο βίος μας κινείται;

Τώρα μας λέτε, κύριοι, με μέλι και πιπέρι

ο Έλλην εις τον κράβατον γινότανε… ξεφτέρι;

 

Κι εμείς πάντα ανόθευτο ετρώγαμε το μέλι

και λέγαμε στο όργανο “ρε άτιμε τεμπέλη”.

Μα να μου λένε πως φορές τη μέρα μια ντουζίνα

κι εμείς μόνο μια δυο φορές, πατώντας και βενζίνα;

Και το βιάγκρα φαίνεται μπροστά του μινιατούρα

όπως μπροστά στον πίνακα φαίνεται μια γκραβούρα.

 

Μα τι χαζοί που ήμασταν, χώρια μέλι, πιπέρι

ενώ μπορούσαν άνετα μαζί να είναι ταίρι!

Και τότε θα εβάζαμε τον Καζανόβα κάτω

κι η σύντροφός μας θα ‘λεγε “επάνω πάλιν, να το”.

Μα τώρα εδώ που φτάσαμε, όπως καθείς σας ξέρει,

ούτε το μέλι σώζει μας, ούτε και το πιπέρι.

 

----------------------------------------

*Με μέλι και πιπέρι οι αρχαίοι Έλληνες κυνηγούσαν τις γυναίκες τους 12 φορές την ημέρα (Google)

Λιοντάρι, γάιδαρος και αλεπού

 

Ο γάιδαρος κι η αλεπού μαζί με το λιοντάρι

μια συμφωνία έκαναν και βγήκαν για σαφάρι.

Αφού συντόμως είχανε πολλά αγρίμια πιάσει,

δίνει ο λέων εντολήν ο όνος να μοιράσει.

Εκείνος τα εμοίρασε σε τρία ίσα μέρη

και είπεν εις τον λέοντα να βάλει πρώτος χέρι.

Ο λέων αγανάκτησε και τον καταβροχθίζει

και για να κάνει μοιρασιά την αλεπού ορίζει.

Εκείνη τα εμάζεψε όλα σε μια μερίδα

και κάτι μικροπράγματα σε μιαν άλλη παρτίδα.

«Διαλέξετε», επρότεινε μετά εις το λιοντάρι.

Κι εκείνο την ερώτησε πριν τη μερίδα πάρει:

«Μα ποίος σε εδίδαξε και σ᾿ έκανε σαΐνι;»

«Η συμφορά του γάιδαρου», απάντησεν εκείνη.

 

Λέων, Ὄνος καὶ Ἀλώπηξ

 

 Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν ποιησάμενοι ἐξῆλθον πρὸς ἄγραν. Πολλῆς οὖν θήρας συλληφθείσης προσέταξεν ὁ λέων τῷ ὄνῳ διελεῖν αὐτοῖς. Ὁ δὲ τρεῖς μερίδας ποιησάμενος ἐκ τῶν ἴσων ἐκλέξασθαι τούτους προὐτρέπετο. Καὶ ὁ λέων θυμωθεὶς τὸν ὄνον κατέφαγεν. Εἶτα τῇ ἀλώπεκι μερίζειν ἐκέλευσεν. Ἡ δ᾿ εἰς μίαν μερίδα πάντα σωρεύσασα, ἑαυτῇ βραχύ τι κατέλιπε. Καὶ ὁ λέων πρὸς αὐτήν: «Τίς σε, ὦ βελτίστη, διαιρεῖν οὕτως ἐδίδαξεν;» Ἡ δ᾿ εἶπεν: «ἡ τοῦ ὄνου συμφορά.»

Ανδρέας Γεωργιάδης, Αισώπειοι μύθοι – έμμετρη απόδοση, Εκδόσεις Γερμανός, 2016

 

Σήμερα γίνονται εκλογές

Σήμερα γίνονται εκλογές, πολλοί ᾿ναι οι μνηστήρες.

Μα τέτοιους είχαμε πολλούς και βγήκαν ολετήρες.

Και λεν θα βγούνε νικητές κατά τα ειωθότα

όλοι οι υποψήφιοι, μας άλλαξαν τα φώτα.                    

Αυτό γίνεται πάντοτε, νικούμε και στις ήττες

και το πανηγυρίζουμε κι ας τρώμε χυλοπίτες!

Κι είναι ο Έλλην γενικώς μόνον για πανηγύρια

κι όταν ηττάται ρίχνει το συχνά στα εμβατήρια.

Κι έτσι συρρικνωνόμαστε μέρα με την ημέρα

και λέμε έχει Έλληνες μέχρι και στην Καμπέρα.

Τον νους τους οι πολιτικοί έχουν στις επενδύσεις

και δεν τους νοιάζει αν έρχεται του κράτους μας η δύσις.

Το κέρδος  να αυξάνεται, το κράτος ας μειώνεται

κι ότι τα μάλα θλίβεται ο αρχηγός καμώνεται.

Λέμε πως κατακτήσαμε τις πέντε τις ηπείρους         

και διαδώσαμε παντού το ούζο και τους γύρους.

Στα δέκα εκατομμύρια, κάπου εκεί σταλώσαμε

και επαιρόμεθα γιατί τα φώτα παντού δώσαμε.

Και δώσε δώσε του ντουνιά το φως, ετυφλωθήκαμε

και λέμε για την προκοπή του κόσμου αναλωθήκαμε!

           

“Ομφαλός της γης” η Πάφος

Κύπρος, όπως κι εσύ θωρείς, είσαι της γης τ’ αρφάλι^*

και σαν εσένα εις τη γη δεν είναι καμιά άλλη.

Γι’ αυτό νύφη πολύφερνη ήσουν εις τους αιώνες

και κάμποσοι σε σκλάβωσαν της γης απατεώνες.

Orbis Terrarum λέγεται ο χάρτης των Ρωμαίων

κι εδώ δημοσιεύεται προς δόξαν των Κυπραίων.

Άσε τους να νομίζουνε πως είναι οι Δελφοί.

Τον χάρτη ας κοιτάξουνε, απόδειξη τρανή.

Λέγαμε ότι είμαστε το κέντρο του πλανήτη

κι εκείνοι μας απέστελλαν εις τον... Δρομοκαΐτη^*.

Το λέγει κι ο Ησύχιος, γνωστός λεξικογράφος,

πως ομφαλός όλης της γης είναι πρώτα η Πάφος

κι ύστερα είναι οι Δελφοί, Έλληνες αδελφοί μου,

και συγχωρέστε με πικρή αν είναι η γραφή μου.

Ακόμα ένα επιχείρημα και πέστε με λαμόγι

τυχαία εγώ κατάγομαι απ’ το χωριό Μεσόγη;

Ως άλλος Άδωνις κι εγώ υμνώ την Αφροδίτη

ως τέκνον που ’μαι του Παπάχαμπη του μακαρίτη.

Χαίρε, λοιπόν, νησάκι μου και πάλιν ερώ χαίρε

έστω κι αν οι ερχόμενες δίσεκτες θα ΄ναι ημέραι!

 

-----------------------------------

1.      αρφάλι, ομφαλός

2.      Ζώρζης Δρομοκαΐτης, έκτισε το Δρομοκαΐτειο στο Δαφνί

                                         Orbis Terrarum (Ολόκληρος ο κόσμος)