Η Βίκυ Κάβουρα σε παραλία της Μυκόνου

 

Εκόλλησα στο Facebook να γράφω τάχα στίχους

και των σειρήνων έπαψα ν᾿ ακούω πλέον ήχους.

Έτσι, λοιπόν, δεν άκουσα την Κάβουρα τη Βίκυ,

που ᾿ναι σε όλα ξακουστή τα πλάτη και τα μήκη,

πως πήγε εις τη Μύκονο, των γυμνιστών τη νήσο

να τη συνόδευα κι εγώ, να τρέξω από πίσω.

Να πάω στον «Παράδεισο» κι όπου αλλού πηγαίνει

και δεν με νοιάζει η πίεση ψηλά αν ανεβαίνει.

Κι ας πάω απ᾿ τον «Παράδεισο» σε τόπο χλοερό

πριν καν του Ησαΐα μας χορέψω τον χορό.

Εγώ νιώθω ως κάβουρας σε κάρβουνα αναμμένα

ενώ για άλλα ήμουνα –είν᾿ αποδεδειγμένα.

Μπορούσε να μ᾿ ερωτευτεί του Μονακό η Γκρέις

κι έμεινα ν᾿ αερολογώ εις τα προφίλ του Face.

Έπρεπε να εγύριζα σ᾿ αυτές τις παραλίες

παρά και επιδόθηκα σε άλλες ασχολίες.

Μία φορά πήγα κι εγώ, κι όλα αυτά που είδα…

εδώ ᾿ναι, είπα, η ΑΟΖ κι η… υφαλοκρηπίδα!

                                            

Φωτογραφία από το Διαδίκτυο (σκίτσο)

Νόμος κατά του πέρδεσθαι διχάζει το Μαλάουι

Στο μακρινό Μαλάουι δυο κρατικοί ερίζουν

εάν θα  βάλουν πρόστιμο σε όσους αερίζουν.

Νέος νόμος ψηφίστηκε για ρύπανση τ’ αέρος

και αν καλύπτει συζητούν το κλάνειν ελευθέρως.

Κι ο υπουργός ελάλησεν ο της Δικαιοσύνης:

αν κλάνετε δημόσια είναι θέμα αισχύνης.

Εάν σας έρθει η όρεξη, λέγει, για να πορδίσετε

τραβάτε στον απόπατον, κι εκεί να τ’ αμολήσετε.

Ο Γενικός Εισαγγελεύς έχει μιαν άλλη γνώμη

εάν μπορεί να μπει ποινή στο κλάσιμο ακόμη.

Πώς ημπορεί το πέρδεσθαι σε δημοσίους χώρους

ν’ αποτελεί αδίκημα και υπό ποίους όρους;

Τοιούτον νόμον σίγουρα χρειάζεται η Ελλάδα

αφού οι Έλληνες πολύ τρώνε τη φασολάδα.

Και τότε θα γεμίσουνε του κράτους τα ταμεία

και θα γλυτώσει κι η Ελλάς απ’ τη χρεωκοπία!