Τώρα π᾿ αναβαθμίστηκα κι είμαι
πρωτευουσιάνος
και δεν θα είμαι στο εξής γύφτος ούτε
τσιγγάνος,
έβαλα τη γραβάτα μου, φόρεσα το
κοστούμι
κι ως ποιητής κατέφθασα ανώτερος του Rumi.
Θα φιγουράρω και εγώ του ίντερνετ ο
λόγιος
ως ένα τέκνον που ᾿τεκεν πανάξιον η
Μεσόγειος.
Θα βρίσκομαι στο λεύκωμα που έβγαλε η
Πάφος
και θα ᾿μαι πια αθάνατος κι ας με
δεχτεί κι ο τάφος.
Μα με τη φόρα που ᾿λαβα θαρρείτε θ᾿
αδρανήσω;
Θα συνεχίσω ακάθεκτος μέχρι που να
κρατήσω
στα χέρια το περίφημο Νόμπελ
λογοτεχνίας
και τρόφιμος θ᾿ αναδειχθώ κι εγώ της
Πρυτανείας.
Και τότε θα γεμίσουνε την Πάφο μ᾿
ανδριάντες
και στ᾿ αποκαλυπτήρια θα παιανίζουν
μπάντες
αυτού εδώ του ποιητή που δεν τον
λογαριάζεις
και μέσ᾿ στους ποιητάρηδες τώρα απλά
τον βάζεις.
Μα να ταΐσω αποχωρώ τους γάτους τους
δυστύχους
που ᾿ναι οι μόνοι π᾿ εκτιμούν τους
ιδικούς μου στίχους!