Σερφάρων εις το Facebook τη Μάρπησσα θωρώ
κι αμέσως αναφώνησα «θεέ μου τι μωρό»!
Ανοίγω ευθύς λογαριασμό, λέγομαι, γράφω, Απόλλων
κι ένιωθα ο πιο όμορφος μέσα στον κόσμον όλον.
Αιτούμαι τη φιλία της χωρίς καθυστερήσεις
και της τονίζω «επιθυμώ τάχιστα ν᾿ απαντήσεις».
«Ήρθες» μου λέει δεύτερος «τα έχω με τον Ίδα».
«Εγώ» της λέω «Μάρπισσα, τον Ίδα σου ουκ οίδα.
Ίδα για μένα δεν έχει, εγώ σε θέλω πάντως
και σε ποθώ πάρα πολύ, ως λένε, ακραδάντως».
Τα ξέρασε στον φίλο της κι εκείνος τις φοβέρες
άρχισε και μου έλεγε πως θα με φαν οι σφαίρες.
Μα τα πυρά ανταπέδιδα, του ᾿λεγα θα την πάρω
και δεν φοβούμαι τον Θεό, και δεν φοβούμαι Χάρο.
«Να την ξεχάσεις» του ᾿λεγα «τη Μάρπησσα τη θέλω
κι αν συνεχίσεις, μάθε το, στον Άδη σ᾿ αποστέλλω».
Ο Ίδας είχε στριμωχτεί κι ακούστε αηδία
πήγε και με κατάγγειλε στου Facebook τον Δία.
Πως τάχα σεξουαλικώς παρενοχλώ την κόρη
και να την κάνω πεθυμώ γκόμενα με το ζόρι.
Ο Δίας επροσκάλεσε να έρθει και η κόρη
κι ήρθε ντυμένη έξαλλα, θα ᾿σερνε και βαπόρι!
Πώς δεν θα επηρέαζε και του Δία την κρίση
και με την μέγιστη ποινή να μην με τιμωρήσει;
Ερώτησε τη Μάρπησσα -στημένη ήταν η δίκη-
σε ποιον εν τέλει εκ των δυο επιθυμεί ν᾿ ανήκει.
«Εγώ» λέει η Μάρπησσα «επιθυμώ τον Ίδα.
Σύντομα ο άλλος θα χαθεί κι αν τον είδες τον είδα».
Ο Δίας μου επέβαλε αποκλεισμό ισόβιο
κι έλα να δείξεις, αν μπορείς, υπομονή Ιώβειο!
