Δάφνις και Χλόη

 

Σερφάροντας στο Facebook, μέσ᾿ στο γυναικολόι,

εντόπισα μια νεαρή που την ελέγαν Χλόη.

Ανοίγω ευθύς λογαριασμό, όνομα, τάχα, Δάφνις,

ευελπιστών κατάκτησιν και στέφανον εκ δάφνης.

Αίτημα της υπέβαλα φιλίας αυθωρεί

και μήνυμα της έγραψα, ελπίζων να χαρεί:

 

«Λέγομαι Δάφνις, δεσποινίς, και κατοικώ στην Πάφο·

δεν ημπορώ ν᾿ αντισταθώ κι ευθύς τώρα σας γράφω.

Νομίζω πως ταιριάζουμε, σύμφωνα με τον μύθο,

και ομιλών περί αυτού ελπίζω να σας πείθω.                

Παλιά, σας λέω, σπούδασα, Χλόη, περί τη Φύση

και το χορτάρι έκτοτε το είχα αγαπήσει.

Φυσιογνώστης έγινα διδάσκων το φασόλι

και πόσον επικίνδυνο είναι το βιτριόλι.

Για φυλλοβόλα δίδασκα και για αειθαλή

για σπλήνες και για πνεύμονες, για ήπαρ και χολή.

Για κώνωπες ανωφελείς, μέλισσες και κηφήνες

για ορυκτά πετρώματα, όρη, λόφους και θίνες.

Για σώματα ουράνια, για ήλιο, για σελήνη

ιούς και αντισώματα και για πενικιλίνη.

Για τα απολιθώματα και για τους δεινοσαύρους

δελφίνια και τις φάλαινες, γόπες, μπαρμπούνια, γαύρους».

 

«Εσύ ᾿σαι απολίθωμα απ᾿ τα λεγόμενά σου

κι ευελπιστείς, ρε γέροντα, να γίνω γκόμενά σου;

Ν᾿ αποδεχτώ το αίτημα, ρεμάλι, δεν μπορώ                   

και σ᾿ αποστέλλω παρευθύς εν τόπω χλοερώ».

Και μ᾿ ένα κλικ η άπονη αμέσως με μπλοκάρει

κι απέμεινα αφωνότερος ακόμα κι από ψάρι!

Pandora papers

 

Αντί, λοιπόν, να έκανα κι εγώ μιαν εξωχώρια,

και τα φτερά μου ν᾿ άνοιγα έξω από τα όρια

της μοιρασμένης χώρας μου που έτυχε να ζω,

και πάλιν αποδείχτηκα ένα παιδί χαζό.

 

Γραμμένη εις το όνομα τέκνων μου εξωγάμων

θα ήτανε η company κι ας πουν αιθεροβάμων

είμαι, και θα τη λέγανε «Φιντίας και ο Δάμων»

κι εμπόριο θα κάναμε φασόλων και κυάμων.

Και μέσ᾿ στη λίστα τη γνωστή ένας κι εγώ να σκίζω

κι ας πουν φασόλια έφαγα και ότι αερίζω.

 

Αντί, λοιπόν, να ήμουνα στα papers Pandora

στίχους να γράφω έτρωγα νυχθημερόν την ώρα.

Ν᾿ ανοίγω μόνο το κουτί ήξερα της Πανδώρας

και θύμα πάντα έπεφτα ανέμων τε και μπόρας.

Παρίστανα τον έξυπνο πως προτιμώ το πνεύμα

κι ελαίας με τα κρόμμυα έχω τώρα για γεύμα.

Βαυκαλιζόμουν που ᾿παιρνα κάποια πρώτα βραβεία

και τελικά απέμεινα χωρίς καν μια συμβία.

Μα στης Πανδώρας να  ᾿μουνα των papers τη λίστα

και να ᾿βλεπαν πως πρόκειται για μέγα χιουμορίστα,

μικρές μεγάλες θα ᾿τρεχαν να βάλουν δακτυλίδι

παρά στο ράφι έμεινα και θα με φάει το φίδι!

Έρωτας με τηλεπάθεια

 

Εδώ και χρόνια είκοσι ο Πανταζής μ’ απάθεια

ότι θα κάνει έρωτα, λέγει, με τηλεπάθεια.

Πάρα πολλοί αντέδρασαν και έβαλαν τα γέλια

κι εξήγησαν πως ήτανε του Πανταζή αφέλεια.      

Μα η Επιστήμη έκρινε πως ήταν τούτο αλήθεια          

και ότι λόγια σαν αυτά δεν είναι παραμύθια.

Συντόμως, αποφάνθηκαν, οι άνθρωποι θα αίρονται 

κι αόρατοι οπουδήποτε θα τηλεμεταφέρονται!    

Ο Μίτσιο Κάκου, Φυσικός, το λέει απ’ την Αμέρικα

κι έλα να τον πιστέψουνε τα μυελά τα γέρικα!

Και η τηλεμεταφορά, για πρόσεξε και άκου,       

θα εξηγείται κβαντικώς, λέει ο Μίτσιο Κάκου.

Αόρατος θα γίνεσαι με έκθεση στο φως                     

ως έντονα διατείνεται ο Μίτσιο σαφώς.                   

Κλαίω κι εγώ που γέρασα κι έπαθα δισκοπάθεια

και φεύγω δίχως έρωτα να ’χω με τηλεπάθεια!

 

Εκατόν συν (+) μία Σατιρικές Τοξοβολές, Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΕΚΔΟΤΙΚΗ, 2011

 

Γεώργιος Καραϊσκάκης: Ο αθυρόστομος ήρωας του ᾿21

 

Οι πιο πολλοί απ᾿ τους ήρωες, παλιά το Εικοσιένα,

δεν ήταν όντα όσια και καθαγιασμένα.

Παρόλο που δεν σήκωναν εις το σπαθί τους μυίες

είχαν οι αφιλότιμοι κι αυτοί αδυναμίες.

Ο πιο μεγάλος ήτανε ο γιος της καλογραίας

που είχε συμπεριφοράς πάρα πολύ ακραίας.

 

Απάντησε στον Σιλιχτάρ Μπόδα, τον αρχηγό

του τουρκικού στρατεύματος με τον εξής σκοπό:

«Εβραίε, έλα Σκατότουρκε, από γύφτους σταλμένε.

γαμώ τον Μωχαμέτη σας και σε, κερατωμένε.

Δεν ντρέπεσθε από ημάς συνθήκην να ζητείτε

μ᾿ έναν κοτσιά-σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην, γαμηθείτε.

Χέζω και τον Βεζίρην σας, χέζω και τον Εβραίον

τον Σιλιχτάρ Μπόδα πουτάν᾿ και πες τε με ακραίον».

 

Στην εκστρατεία μάλωσε και με τον Κουντουριώτη

που οι Γραικοί τον είχανε κι αυτόν για πατριώτη:

«Ρε Κουντουριώτη άκουγα, θαρρούσα ήταν αλήθεια

πολύ μυαλό στην κεφαλή είχες, μα παραμύθια.

Η κεφαλή σου κι όρχεις μου είναι σου λέω ίδια.           

Τόσο μυαλό έχεις όσον εγώ σπόρον στ᾿ αρχίδια».

 

Πρόταση συμφιλίωσης από τον Ν. Στορνάρη

παίρνει κι ευθύς του απαντά το άξιο παλληκάρι:

«Είδα τα όσα έγραψες, αγαπητέ Νικόλα,

Μα όλα τούτα, μάθε το, τα γράφω εις τα κώλα.

Και τουμπελέκια ο πούτζος μου έχει μα και τρουμπέτες

και όποιο και αν χειριστώ πάεις για… ομελέτες».

 

Και πολεμών πληγώθηκε ο ήρωας θανάσιμα

και όσα διαδίδονται μάλλον δεν είναι αβάσιμα.

Το λέω μετά θλίψεως και να το μάθουν όλοι:

Το παλληκάρι έφυγε από δικό μας βόλι.

 

Κακό προαίσθημα

Επήγα στο American το  γόνατο ν᾿ αλλάξω

και φόβος με κατέλαβε μακράν του να πετάξω.

Μια φίλη μου απέστειλε στο messenger το μήνυμα

πως είχε μια προαίσθηση, του Χάροντα προμήνυμα.

Για τρεις γνωστές αισθάνθηκε τούτα τα προμηνύματα

και όλες την επαύριον βρέθηκαν εις τα μνήματα.

Κρύος ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό μου

κι έλεγα χάνω τη ζωή από το γόνατό μου.

Άρχισα να τηλεφωνώ σε φίλους και σε φίλες

ως έβλεπα ν᾿ ανοίγουνε του κάτω κόσμου οι πύλες.

Άλλοι μου λέγαν κάνε το κι άλλοι μου λέγαν φύγε

και  μια στιγμή κατάλαβα κάτουρο πως μου πήγε.

Θυσία προκαταβολή οκτώ χιλιάδων ύψους

να κάνω ήμουν έτοιμος παρά να μπω σε γύψους.

Ένας φίλος να μ᾿ έπαιρνε από την κλινική

παρακαλούσα κι έλεγα «λαμά σαβαχθανί».

 

Μα όμως την επέμβαση την έκανα εν τέλει.

Κοντά του ο Πλάστης, φαίνεται, ακόμα δεν με θέλει.

 

American Heart (American Medical Center): Κλινική υψηλών προδιαγραφών στη Λευκωσία.

 

1η Οκωβρίου: Ημέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας

 

Καλήν ημέραν εύχομαι επί τη επετείω

της ανεξαρτησίας μας και να της πούμε αντίο.

Κράτος επαραλάβαμε και με μισό εμείναμε

και με τα διαβατήρια ρεντίκολο εγίναμε.

Κάποιοι ατσίδες έγιναν εκατομμυριούχοι

και στάσιμοι  παρέμειναν πάμπολλοι προσοντούχοι.

Κάποιοι μας τα ετύλιξαν εις το Χρηματιστήριο

κι εμείς ψήφο τους δίνουμε ως το ευχαριστήριο.

Πού να το πούμε φίλοι μου και πώς να μας πιστέψουν;

Εν τέλει καταφέραμε γουλί να μας κουρέψουν.

Να μας παραβιάζουνε το ύδωρ, γην κι αέρα

και βλέπω να γλυτώνουμε στην Παρουσία τη Δευτέρα.

Ενώ, Δημοκρατία μου, ήσουν ευημερούσα

εις το σημείο φτάσαμε να σε λεν «εκλιπούσα».

Μα ένα καταφέραμε, δεν είναι ψέμα Απρίλη,

να ᾿χουμε χιλιόμετρο αντί να ᾿χουμε μίλι!

 

Βαρέθηκα

Βαρέθηκα, βαρέθηκα να λέω καλημέρα

και ύστερα, αργότερα να λέω καλησπέρα.

Βαρέθηκα ενίοτε να στέλλω και φιλιά

κι «Άνθη Σοφίας» ν᾿ αναρτώ π᾿ ανάρτησα παλιά.

Βαρέθηκα ημίγυμνες στον τοίχο μου να βάλλω

και να με λένε μερικές πορνόγερο μεγάλο.

Εγώ που ᾿γραψα ποίηση με βάση τη Χημεία

ακόμα να μην βραβευτώ απ᾿ την Ακαδημία.

Έγραψα βασιζόμενος σε φυσικά φαινόμενα

κι ακόμα εις το Facebook να πιάσω μίαν γκόμενα.     

Βαρέθηκα ν᾿ αγωνιώ πόσα like θα πάρω                     

κι από την αγωνία μου συνέχεια να φουμάρω.

Βαρέθηκα, βαρέθηκα κάποιες να με μπλοκάρουν

κι άλλες να θέλουν ζωντανό το σώμα μου να γδάρουν.

Εγώ που ήμουν στη ζωή υπογραμμός και τύπος

τέτοια ζωή μου άξιζε, σας ερωτάω, μήπως;

Θα πάψω πια του Facebook να είμαι ο φαιδρός       

και έτσι από σήμερα γίνομαι… σοβαρός!

Έκανε την αγελάδα άλογο ιππασίας

 Την αγελάδα έκανε άλογο ιππασίας

πράγμα που και τα όρια περνά της φαντασίας.

Μα τέχνας κατεργάζεται, δεν είπαν, η πενία;

Μία δεκαπεντάχρονη από τη Γερμανία

σαν οι γονείς της έσβησαν την κάθε της ελπίδα

να της ᾿γοράσουν άλογο, στενάχωρη την είδα.

Μα δεν θα κάτσω, σκέφτηκε, και τώρα να πεθάνω·

την αγελάδα ημπορώ άλογο να την κάνω.

Άρχισε την προπόνηση με μίαν αγελάδα

τη μία χαϊδεύοντας την άλλη μ᾿ αγριάδα,

ωσότου την κατάφερε άνετα τα εμπόδια

να τα πηδά σαν να ᾿τανε για τούτα η αρμόδια.

 

Προτείνω να αρχίσουμε εκπαίδευση των όνων

που έχουμε στη νήσο μας από αρχαίων χρόνων,

που ᾿ναι και μεγαλόσωμοι, όπως καλά γνωρίζετε,

και γαϊδούρια λέγονται της Κύπρου, υπενθυμίζεται,

και ιππικό να φτιάξουμε μίαν επιλαρχία

να κινηθούμε Βόρεια, οποία ευτυχία,

να πάμε στην Κερύνεια, να πάμε στο Βαρώσι

να δείτε πως ο γάϊδαρος τη νήσο θα ενώσει!

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αδέσμευτος της Πάφου» στις 7/5/11

  

 

Τοίχος κλειστός

                                                             Δημοσιεύτηκε το 2011         

Λίγες ημέρες πέρασαν που έκλεισα τον τοίχο

και μόνος τώρα βρίσκομαι εδώ και ξεροβήχω.

Στον τοίχο τώρα επικρατεί μία μονοτονία

και μένα με κατέλαβε η πλήξη κι η ανία.

Μου έλειψαν τα δώρα σας, μου ᾿λειψαν τα λουλούδια

μου ᾿λειψαν οι καφέδες σας, μου ᾿λειψαν τα τραγούδια.

Αυτό πια δεν λογίζεται του Facebook ο τοίχος·

νομίζω εκατάντησεν το Σινικό το Τείχος.

Εκεί  που πρώτα έσφυζε ο έρωτας, το πάθος

εκεί που δυσκολεύεσο να εύρεις ένα  λάθος,

που της  φιλίας ήτανε ο Παρνασσός, ο Άθως

τύφλα είχε η Μύκονος, τύφλα είχε η Σκιάθος,

κοίτα πώς εκατάντησε, η έρημος Σαχάρα

κι αναρωτιέμαι ειλικρινά ποιος μου ᾿βαλε κατάρα.

Άκρα του τάφου σιωπή στον τοίχο βασιλεύει

εκεί που πριν υπέβαλλαν τόσες πολλές τα σέβη.

Πολλές φίλες μου έκοψαν κι αυτή την καλημέρα

και άλλες θα με σκότωναν νομίζω με μια σφαίρα.

Νομίζω εκατάντησεν σκέτο αναγνωστήριο

κι οι σάτιρές μου βρίσκονται σε απομονωτήριο.

Γι᾿ αυτό, λοιπόν, και βρίσκομαι σε δίλημμα μεγάλο

εάν από τον τοίχο μου την κλειδαριά θα βγάλω.

Από την άλλη σκέφτομαι ως Κύπριος και Πάφιος

απ᾿ τα λουλούδια τα πολλά μην γίνει… Επιτάφιος!

 

Το κλείσιμο του τοίχου

                                   ( Η σάτιρα δημοσιεύτηκε το 2011)

Μπαίνοντας εις το Facebook μου άρεσαν τα δώρα

και έπαιρνα και έστελλα, πήρα μεγάλη φόρα.

«Fantasy Art» τα έλεγαν και «You are special» κι άλλα

«only for you» και «love to you», λόγια πολύ μεγάλα.

Άλλα πολλά μου έδειχναν φιλιά και περιπτύξεις

και άλλα διφορούμενα, που λεν, ήξεις αφίξεις.

Άλλες βάζαν στον τοίχο μου και κάτι ερωτήματα

και έπαιρνες κάτι τρελά, σου λέω, απαντήματα.

Είχε και κάτι εφαρμογές, «sweet dream» τις ελέγαν

σε πειρασμό με βάζανε, ομολογώ, ναι μέγαν.

Εμέ, το τέκνον του παπά, που λεν παπαδοπαίδι

γι᾿ αυτό, λοιπόν, και σκέφτηκα να βάλω τροχοπέδη.

Μια φίλη μου εφώναξε «το ᾿κανες λουλουδάδικο»

και τώρα που το σκέφτομαι δεν της ευρίσκω άδικο.

«Τι τα ᾿θελες και έμπλεξες, φίλε μου, με τα δώρα

αχ κούνια που σε κούναγε, Αντρέα, και αιώρα.

Εσύ που είσαι κύριος, μιας κάποιας ηλικίας

και είσαι και της τάξεως της καθεστηκυίας,

τι θέλεις και εμπλέκεσαι» μου είπε «με λουλούδια,

με αγκαλίτσες και φιλιά, δαίμονες κι αγγελούδια;

Οι στίχοι σου οι όμορφοι, οι τόσο μυρωμένοι

ανάμεσα στα λούλουδα να βρίσκονται κρυμμένοι»;

Και άλλη φίλη δεύτερη που εκτιμώ τα μάλα

μου θύμωσε ευγενικά, «χρειάζεσαι κρεμάλα».

Έτσι κι εγώ αποφάσισα και έκλεισα τον τοίχο

και θ᾿ απομείνω μοναχός τα δάκτυλα να λείχω.

                                            

Ακύρωση διακοπών

Ενώ βρισκόμουν καθ᾿ οδόν προς το αεροδρόμιο

και ένιωθα πανευτυχής που έχω το προνόμιο

να κάνω τις διακοπές μου μέσα στο Αιγαίο,

εγώ π᾿ όλες τις σάτιρες υπέγραφα Α. ΓΕΩ,

έξαφνα αντιλήφθηκα πως μ᾿ έπιασαν οι πόνοι

εις το δοκιμασθέν πολύ εγχειρισμένο γόνυ.

Οι πόνοι δεν υποχωρούν αλλ᾿ όμως δυναμώνουν

και καταστάσεις σαν κι αυτές να ξέρεις με πληγώνουν.

Κι αντί γι᾿ αεροδρόμιο γύρισα πάλιν πίσω

γιατί δεν ήτανε γραφτό διακοπές να ζήσω!

 

Α.ΓΕΩ, Ανδρέας Γεωργιάδης, το ψευδώνυμο που έμπαινε στις σάτιρες που δημοσιεύονταν σε τοπική εφημερίδα.

 

 

Γουρούνι στην Κίνα τρώει με… δύο στόματα

Στην Κίνα εγεννήθηκε γουρούνι με δυο στόματα

και στην υφήλιον  άπασα μαθεύτηκε αυτόματα.

Δεν ημπορούσε στην αρχή μόνο του να θηλάσει

μια και τη ρώγα ήθελε κάθε στόμα να πιάσει.

Και έτσι το ετάιζε από την πρώτη μέρα

ο κάτοχος που έμοιαζε με γουρουνοπατέρα.

Έτρωγε ασταμάτητα και με τα δύο στόματα

και λίγος χρόνος έμενε να παίξει μέσ᾿ στα χώματα.

Έγινε και ατραξιόν εις την περιοχήν του

κι ο κόσμος εσυνέρρεεν  να δει την κεφαλήν του.

 

Με δυο μασέλες έτρωγαν κι οι Έλληνες εσχάτως

μέχρι που οδηγήσανε σε πτώχευσιν το κράτος.

Διακοπές

Τέρμα, λοιπόν, μελαχρινές, τέρμα κοκκινομάλλες

τέρμα και οι κατάξανθες, τέρμα κι όλες οι άλλες.

Δεν θα βιώνω εικονικά τον βίον στην οθόνη

και να ᾿μαστε εγώ κι εσείς παντέρημοι και μόνοι.

Κλείνω, λοιπόν, τον τοίχο μου για μερικές ημέρες

και πάω να εξαγνιστώ, που λένε κι οι Πατέρες,

μέσ᾿ στου Αιγαίου τα νερά, και ανανεωμένος

να ᾿ρθω πίσω στο Facebook, και ίσως κι εμπνευσμένος!  

Και θ᾿ αναρτώ εις το εξής ντυμένες αναρτήσεις

και όχι τις ημίγυμνες που έφερναν συγχύσεις.

Τέτοιες γυναίκες θ᾿ αναρτώ, φορώντας πανωφόρι·

τέρμα τα στρινγκ, τα σουτιέν, τέρμα το μεσοφόρι!

Εύχομαι να περάσετε καλά το καλοκαίρι

κι ελπίζω μην με γράψετε μέσ᾿ στο παλιό τεφτέρι!

Είδος υπό εξαφάνιση οι κοκκινομάλλες

Είδος προς εξαφάνιση είν᾿ η κοκκινομάλλα

κι έτσι θα προστεθεί κι αυτή στα τόσα είδη τ᾿ άλλα

που δυστυχώς εχάθησαν στο διάβα των αιώνων

και σήμερα τ᾿ αναπολώ και προκαλούν μου πόνον.

Πού είναι οι δεινόσαυροι, και τα μαμούθ πού είναι;

Προς τα εκεί πορεύεσαι, κοκκινομάλλα γύναι,

και θα ᾿σαι μια ανάμνηση εντός ολίγου χρόνου

εσύ που στις μελαχρινές ήσουν αιτία φθόνου.

 

Ψάχνω, λοιπόν, να βρω κι εγώ μίαν κοκκινομάλλα

κι ας είναι και αλλόθρησκη, ας είναι και Τουρκάλα,

κι ελπίζω το γονίδιο του κόκκινου να το ᾿χω

και να μην πουν λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο.

Είναι υπολειπόμενο ετούτο το γονίδιο

και μην ακούσω δεν είχα στη γέννηση μερίδιο.

Να μην πούνε η σύζυγος πως ήτανε πορνίδιο

και πάνω εις τα νεύρα μου να ᾿χουμε κι επικήδειο!

Ψάχνω, λοιπόν, μήπως και βρω τέτοιαν κοκκινομάλλα

κι ας πάνε στον αγύριστο όλα, μα όλα τ᾿ άλλα!

Να γεννηθεί μια φλογερή, σέξι κοκκινομάλλα    

κι ας πούνε κάποιοι φίλοι μου μυαλό δεν έχω στάλα!  

      

Παγκόσμια ημέρα φιλιού

Το μεσημέρι έγειρε, η μέρα πάει να φύγει

κι εμένα ένα παράπονο πολύ πικρό με πνίγει.

Παγκόσμια μέρα του φιλιού είναι αυτή η μέρα

κι αντί φιλί εισέπραξα κοπανιστόν αέρα.

Υπάρχει χρόνος, φίλες μου, για να επανορθώσετε

όσες ακόμα θέλετε ένα φιλί να δώσετε.

Δεν είναι ανάγκη να δοθεί, φίλες μου, δημοσίως·

ξέρετε με το messenger ότι φθάνει αισίως!

Η Kate England με τρελαίνει

Μόλις την είδα ανέκραξα «τέτοια γυναίκα θέλω

και δεν μα νοιάζει αν δούλευε μέχρι και σε μπουρδέλο».

Άσ᾿ τους να λεν οι φίλοι μου πως είμαι στα γεράματα

κι ότι δεν κάνω τίποτα, είμαι μόνο για κλάματα.

Αυτή, ως βλέπεις, θα φορά προκλητικό κολάν

κι όλοι θα τη θαυμάζουνε, θ᾿ αναφωνούν αμάν!

Μαζί θα γυμναζόμαστε και μέσα μα και έξω

κι άσ᾿ τους να αμφιβάλλουνε εάν θα το αντέξω.

Ας μου γυρίζει ενίοτε η Kate και την πλάτη

κι ας κάνει εις τους φίλους μου και το γλυκό το μάτι

θα νιώθω αυτοκράτορας μέσα εις το παλάτι

κι ας μου φορά στο μέτωπο κι αυτό, ξέρεις, το κάτι.

Τη θέλω ναν᾿ προκλητική, να τους τρελαίνει όλους

κι ας λέει ο κόσμος «κοίταξε τους δυο αυτούς διαβόλους!».

Ας δείχνει τα οπίσθια εν όλω ή εν μέρει

κι άσε τους να αναφωνούν «για κοίτα κωλομέρι!».   

Εγώ την Kate θέλω την και δεν αλλάζω γνώμη

και ας με κάνει τάρανδον και έλαφον ακόμη.

Φωτογραφία από το Διαδίκτυο

Χαράμισα τη ζωή μου

Αντί να γίνω χορευτής επάνω εις τον πάγο

και μια ζωή διάσημη, glamorous  να διάγω,

σπατάλησα τον βίο μου επάνω εις την έδρα

και είχα και τους μαθητές και μου ᾿στηναν… ενέδρα.

Και φεύγω τώρα απ᾿ τη ζωή ως άσημος διαβάτης

ενώ πλασμένος ήμουνα να γίνω… Μιθριδάτης!

Σπονδυλωτά κι ασπόνδυλα εδίδασκα συνάμα

αντί να ᾿χω καλλίγραμμη για το χορό μου ντάμα.

Για το σημείο τήξεως εδίδασκα του πάγου

ενώ στον πάγο θα ᾿μοιαζα του πιο μεγάλου μάγου.

Να ᾿χω στην τάξη μαθητές να κάνουν φασαρία

αντί να εναγκαλίζομαι μίαν τέτοια κυρία.

Να κάνουμε το πατινάζ, να της πετά το ρούχο

και τότε να επαίρομαι γι᾿ αυτήν την ντάμα πού ᾿χω.

Να την πετάω πιο ψηλά και να τη στροβιλίζω

κι εκατομμύρια θεατές σίγουρα να ζαλίζω.

Για μια στιγμή να την περνώ μέσα από τα σκέλια

κι όλοι  να λεν ψιθυριστά «είναι γυναίκα τέλεια».

Και ο Αντρέας του παπά μαζί με Παπαδάκη

θα ᾿ταν ζευγάρι ακτύπητο σαν μπαίναν στο μεράκι.

Κλαίω, λοιπόν, τον βίο μου π᾿ άδικα τον χαράμισα

για κάτι όντως αδειανά του ποιητή… πουκάμισα.

Η Gabriella Papadakis στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2018

Φωτογραφία από το Διαδίκτυο (σκίτσο)