Πήγα
κι εγώ διακοπές χωρίς να ’χω μιαν Pixie
και η ανία μ’ έφαγε, το άγχος και η πλήξη.
Κάθε
ημέρα πήγαινα κάτω στην παραλία
και
πέρναγα την ώρα μου ρεμβάζοντας τα πλοία.
Πού
να κοιτάξω δίπλα μου τις ηλικιωμένες
που
ήταν με ολόσωμα μαγιώ ενδεδυμένες.
Και
κάτι νέες που ’τανε φορούσαν το μπικίνι
κι
ανέμενες κι ανέμενες μήπως το θαύμα γίνει:
Μήπως
και το επάνω της εντέλει το πετάξει
κι
ανατραπεί η σοβαρή επικρατούσα τάξη.
Μα
μάταια ανέμενα, δεν είχε αποκαλύψεις
ούτε
και όταν κάνανε οι νέες επικύψεις.
Γι’
αυτό του χρόνου σκέφτομαι όπου θα πάει η Pixie
εκεί
κι εγώ ξωπίσω της μέχρι να μου τα δείξει.
Έστω
κι αν έχει τον σταυρό επάνω εις το πόδι
δεν
πρόκειται,ομολογώ, να κάτσω σταυροπόδι.