Δημοσιεύτηκε το 2011
Λίγες
ημέρες πέρασαν που έκλεισα τον τοίχο
και
μόνος τώρα βρίσκομαι εδώ και ξεροβήχω.
Στον
τοίχο τώρα επικρατεί μία μονοτονία
και
μένα με κατέλαβε η πλήξη κι η ανία.
Μου
έλειψαν τα δώρα σας, μου ᾿λειψαν τα λουλούδια
μου
᾿λειψαν οι καφέδες σας, μου ᾿λειψαν τα τραγούδια.
Αυτό
πια δεν λογίζεται του Facebook ο τοίχος·
νομίζω
εκατάντησεν το Σινικό το Τείχος.
Εκεί που πρώτα έσφυζε ο έρωτας, το πάθος
εκεί
που δυσκολεύεσο να εύρεις ένα λάθος,
που
της φιλίας ήτανε ο Παρνασσός, ο Άθως
τύφλα
είχε η Μύκονος, τύφλα είχε η Σκιάθος,
κοίτα
πώς εκατάντησε, η έρημος Σαχάρα
κι
αναρωτιέμαι ειλικρινά ποιος μου ᾿βαλε κατάρα.
Άκρα
του τάφου σιωπή στον τοίχο βασιλεύει
εκεί
που πριν υπέβαλλαν τόσες πολλές τα σέβη.
Πολλές
φίλες μου έκοψαν κι αυτή την καλημέρα
και
άλλες θα με σκότωναν νομίζω με μια σφαίρα.
Νομίζω
εκατάντησεν σκέτο αναγνωστήριο
κι
οι σάτιρές μου βρίσκονται σε απομονωτήριο.
Γι᾿
αυτό, λοιπόν, και βρίσκομαι σε δίλημμα μεγάλο
εάν
από τον τοίχο μου την κλειδαριά θα βγάλω.
Από
την άλλη σκέφτομαι ως Κύπριος και Πάφιος
απ᾿
τα λουλούδια τα πολλά μην γίνει… Επιτάφιος!