Αυτή
ήτανε άστεγη για δύο τόσα χρόνια
κι
ούτ’ ένας δεν της έδειξε ελάχιστη συμπόνια.
Στάθηκε
όμως άτυχη, δεν βρήκε τον Αντρέα
τότε
που σε κατάσταση, βρισκότανε, ακραία.
Όλα
μου θα της τα ’δινα, και κινητά κι ακίνητα,
μέχρι
και δυο πανάκριβα της κούρσας αυτοκίνητα.
Όμως
η τύχη το ’φερε να μη συναντηθούμε
και ως ζευγάρι τέλειο να ολοκληρωθούμε.
Και
πήγα και κατέθεσα στην τράπεζα το χρήμα
και
ξέρετε, με κούρεψαν κι είμαι γουλί, το θύμα!
Κι
έτσι Κάρμεν κατάλαβα τη ματαιοδοξία
του
κόσμου, και τα χρήματα πως δεν έχουν αξία.
Να
’χα εσένα, Κάρμεν μου, θα ’χα τον κόσμο όλο
κι
ας απορούν πως θ’ άντεχα να ζω με … φλογοβόλο!
Σατιρικές Τοξοβολές Β’, 2015
