Πόσο
πολύ θα ήθελα να ᾿χα μιαν τέτοιαν ντάμα
και
άπαξ να χορεύαμε ένα ταγκό αντάμα.
Να
με κοιτά ερωτικά και να με ξετρελαίνει
κι
απότομα το ηθικόν στα ύψη ν᾿ ανεβαίνει.
Πάνω
μου να τυλίγεται, να τις κρατώ το μπούτι
κι
άκων εκών να γίνομαι αυτόματα μπαρούτι.
Να
κάνει ότι τάχατε φεύγει από κοντά μου
και
ύστερα με μια στροφή να ᾿ναι στην
αγκαλιά μου.
Να
συγχρονίζονται των δυο τα βήματά μας πλήρως
και
να ερωτευόμαστε αμφότεροι απείρως.
Σ᾿
έτσι σκηνές να μας θωρούν, να μας ζηλεύουν όλοι
και
μερικές να σκέφτονται μέχρι και βιτριόλι.
Να
την κρατώ, το πόδι της στα ύψη να σηκώνει
κι
αρσενικούς και θηλυκούς, όλους ν᾿ αναστατώνει.
Να
μας κοιτάζουν έκθαμβοι σε κάτι τέτοιες στάσεις
και
να μας παραδέχονται, είμαστε άλλης κλάσης.
Κλαίω
όμως κι οδύρομαι στου βίου μου τη δύση
που
το κορμί δεν μπόρεσε τέτοιο χορό να ζήσει.
Φωτογραφία από το Διαδίκτυο (σκίτσο)