Πλήρης σύνταξη: στα 65 εσείς, στα 60 οι βουλευτές*

 

Εις τα εξήντα οι βουλευτές, εσύ εξηνταπέντε,

βγαίνουνε εις τη σύνταξη, σας λέω veramente.

Τους βάζουν στ᾿ ανθυγιεινά αλλά και στα βαρέα

τα επαγγέλματα, ενώ εσύ περνάς  ωραία.

Σ᾿ όλους τους γάμους τρέχουνε, πλουμίζουν κατοστάρι

ενώ εσύ το μάξιμουμ να βάλεις πενηντάρι.

Εν σώματι προσέρχονται σε όλες τις κηδείες

φορώντας τα κατάμαυρα, κι άστε τις αηδίες.

Ενίοτε χρειάζεται να πούνε κι επικήδειο

και μην μου πείτε με εσάς ότι είναι το ίδιο.

Πολλές φορές  χρειάζεται να μπούνε και κουμπάροι

και το  ᾿χει το ανδρόγυνο μέγα τούτο  καμάρι.

 

Αφού πήραν τα χρήματα στον Συνεργατισμό

που ήτανε η τράπεζα, λέγαν, για τον λαό,

της Λαϊκής εψήφισαν το κούρεμα να γίνει

ενώ η άλλη τράπεζα χείρων ήταν εκείνη.

Το πόθεν έσχες ψήφισαν κι ισχύει γι᾿ αυτούς μονάχα

κι ουχί στης οικογένειας τα άλλα μέλη, τάχα.

Δεν λένε πρώτα ο παπάς βλογά δικά του γένια;

Αυτό κάνει και η Βουλή κι ας πείτε είναι αγένεια.

Και όταν «this is Cyprus» πούμε καμιά φορά

θυμώνουν και μας απαντούν πως δεν μας αφορά.

 

Αυτά, λοιπόν, συμβαίνουνε στην νήσο την αγία

και όλα είναι όμορφα, κι  όλα είναι μαγεία!

 

-----------------------

*Η σάτιρα εμπνεύστηκε από τον τίτλο σχετικού άρθρου του Γιώργου Καλλίνικου στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος».

 

Για άλλα ήμουν πλασμένος

Να ᾿χα κι εγώ μίαν κυρά σαν την κυρά  Μενέντεζ

άνεμος θα γινόμουνα, Σιρόκος και Πουνέντες,

σίφων κι ανεμοστρόβιλος, τα πάντα να σαρώνω

και κάθε ένα εμπόδιο ευθύς να εξοντώνω.

Μίαν ξανθιά να ᾿χα κι εγώ και να ᾿ταν ευειδής

μαζί μου για να παραβγεί δεν θα μπορούσε ουδείς.

 

Μου το ᾿χαν πει  εις τα χαρτιά, γι᾿ άλλα ήμουν πλασμένος

παρά κι εδώ στο Facebook ευρέθηκα μπλεγμένος.

Θα ᾿κοβα και τον μύστακα μην φαίνομαι χωριάτης

και να φαντάζω ηγεμών, πι χι ο Μιθριδάτης.

Έτσι θα ανερχόμουνα όλα τα σκαλοπάτια

και όλοι θα εγίνοντο χίλια, για με, κομμάτια.

 

Ποιος να σταθεί  εμπόδιο, ο Αναστασιάδης;

Όποιος τολμούσε θα ᾿χανε, οικτρότατα, ο αυθάδης.

Ο άλλος Νίκος, λέγετε,  ο νυν Χριστοδουλίδης;

Θα ᾿χανε  κι ας το έπαιζε, ως κάνει,  ευπατρίδης.

Στις εκλογές θα σάρωνα από τον πρώτο γύρο

και εκ του τάφου το νησί, υπόσχομαι, να εγείρω.

 

Φτάνει να είχα δίπλα μου μίαν ωραία λαίδη

κι όλοι θα λεν «ο ηγεμών» κι όχι «παπαδοπαίδι».

Πύρινους λόγους θα ᾿βγαζα ενθάδε μα και έξω·

ποτέ δεν θα τους διάβαζα μα θα μιλούσα απέξω.

Και  όχι να τους γράφουνε τους λόγους τους οι άλλοι

και να σκοντάφτουν συνεχώς, να᾿ ναι σε μαύρο χάλι.

 

Μα έμπλεξες μ᾿ ανάπαιστους, τροχαίους και ιάμβους

και έτσι εστερήθηκες, Αντρέα, τους θριάμβους.

Ούλα μας κι αν τα κάψετε

 

Ούλα μας κι αν τα κάψετε και γίνουνε ποζαύλι

τα όρη μας, οι κάμποι μας, τα σπίτια μας, οι στάβλοι,

μάθετε πως ως φοίνικας, λαλώ, θ’ αναστηθούσι

κι από ό,τι ήταν καλύτερα όλα τους θα γενούσι.

 

Μπορείτε να μας κάψετε Πλάτωνα, Αριστοτέλη;

Μπορείτε την Ακρόπολη ν’ άρετε με τσιγκέλι;

Μα δύνασθε τον Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη

να τους  εξαφανίσετε ταχυδακτυλουργού εν είδει;     

Όταν εμείς εγράφαμε επάνω σε παπύρους

εσείς  βαλάνους τρώγατε παρέα με τους χοίρους.

 

Κάψτε μας, ξανακάψτε μας, αφήστε γη καμένη

να δείτε πολύ σύντομα πως θα ΄ναι ανθισμένη.

Πόσες φορές μας έκαψε ο Ξέρξης και οι  άλλοι

μα πάλι πρασινίσαμε κι ανθίσαμε και πάλι.

 

Κι αν μοιάζουμε ενίοτε με τον Χατζηαβάτη

έχουμε κι απ’ τους πρόγονους κρυμμένο μέσα κάτι.

Κι αν η Ελλάς επτώχευσε και μπήκε υποθήκη

το ξίφος είναι έτοιμο να ξαναβγεί απ’ τη θήκη.

Κάψτε μας, ξανακάψτε μας, εμείς θ’ αναστηθούμε

και το «ενενικήκαμε» ηττώμενοι θα πούμε!

 

Ποζαύλι: αποκαΐδι

 

Λάθος Πανεπιστήμιο ή Το «Λίαν Καλώς» με έκαψε

 

Γιατί να μην με στείλετε στην Αίγυπτο κι εμένα

που ᾿χει Πανεπιστήμια μεγάλα, ξακουσμένα;

Μα αντ’ αυτού με στείλατε, άκου, εις την Αθήνα

που ᾿χει Πανεπιστήμια τα τετριμμένα εκείνα.

Μπορούσα να γινόμουνα μεγάλος Μουμιολόγος

παρά στο ΕΚΠΑ σπούδασα κι έγινα Βιολόγος.

Κι αντί με τον Τουταγχαμών και με τη Νεφερτίτη

να ασχολούμαι, γύριζα σαν τον ερημοσπίτη

από σχολείο σε σχολειό διδάσκων Επιστήμη

και μόνο εις των μαθητών μου βρίσκομαι τη μνήμη.

Ως Μουμιολόγος θα ᾿μουνα στον κόσμο ξακουστός

και θα με κατατάσσανε σε άλλο καθεστώς.

 

Έγραφε το πτυχίον μου βαθμόν  «Λίαν Καλώς»

κι η Επιτροπή θεώρησε είμαι λλίον* καλός.

Έπρεπε για να προαχθώ να πάω τρεις φορές

γιατί ήταν το πτυχίο μου κάπως… «λιποβαρές».

Εάν επάνω έγραφε ένα σκέτο «Καλώς»

να δεις πως θα προάγουμουν αμέσως, ασφαλώς!

 

Μα τι να γίνει, ήτανε της μοίρας μου γραφτό

στην Μπανανία όπου ζω κι αυτό να υποστώ!

 

 

*λλίον, λίγο