Τέσσερα χρόνια πέρασα
μπροστά εις την οθόνη
κι ακόμα δεν επρόσεξα
καμιά να με ζυγώνει.
Ολημερίς στο φέισμπουκ να
λέω καλημέρα
και τελικά εισέπραττα
κοπανιστόν αέρα.
Σήμερα όμως έφθασαν χαρμόσυνες
ειδήσεις
που θα ’ναι για το
πρόβλημα, αισθάνομαι, η λύσις.
Στη Βραζιλία, σε χωριό,
υπάρχουν εξακόσιες
γυναίκες π’ άντρα
καρτερούν, δεν είναι τίποτ’ όσιες.
Και είναι όλες είκοσι
μέχρι τριανταπέντε
και για τον άντρα
καίγονται, μας λένε, βεραμέντε.
Γι’ αυτό από το φέισμπουκ
αμέσως τώρα φεύγω
και στο χωριό των γυναικών
ταχέως καταφεύγω.
Αντίο λοιπόν φέισμπουκ,
ζήτω η Βραζιλία
που μου ’λυσε το πρόβλημα
και παύλα και τελεία!
