Και
να τις είχα όλες τους, σύνολο δεκαέξι
να
δεις τότε η μέρα μου τι όμορφα θα φέξει!
Και
θα μου πείτε, «Αντρέα μου, μα τι μας λες, θα αντέξεις
ή
μήπως ένα κίνδυνο θανάσιμο διατρέξεις;
Μα είναι η ηλικία σου διά τοιαύτας πράξεις
ή
μήπως αποφάσισες τώρα να τα τινάξεις»;
Μ’ αποθανέτω η ψυχή μετά των δεκαέξι
και
ό,τι θέλει ας γενεί, κι ας κατεβάσει ό,τι βρέξει.
Μία
ολόκληρη ζωή έψαχνα για χαρέμι
και
τώρα που ’ρθε τ’ άλογο μου λέτε τράβα γκέμι;
Φεύγω
λοιπόν αγαπητοί με τη δεκαεξάδα
και
μη μου πείτε έφαγα πριν λίγο … φασολάδα!
