Ω πατρίς μου μοιρασμένη, δεκατέσσερις το όλον
με προθέσεις να σε σώσουν, κατεβαίνουν δίχως δόλον.
Θάρσει, θάρσει, μη φοβάσαι κι όλοι τους έχουν τη λύση
να σε σώσουν πριν ο Τούρκος, ως ποθεί, σε διαλύσει.
Μα δεν γίνεται σου λέω, κάποιος θα ᾿ναι ο Μεσσίας
που θα φέρει πάλιν πίσω τα χωριά της Καρπασίας.
Που θα φέρει την Κερύνεια, που θα φέρει το Βαρώσι
και ας λένε κάποιοι φίλοι ελαφράν πως έχω δόση.
Έχουμε τόσους αρίστους μα και «άριστους αρίστων»
που ᾿ναι εις την ευστροφίαν, άκου, εκ των πιο ταχίστων.
Θα μου πεις πως κάθε λύση που προτείνεται είναι χείρων
της προτέρας που προτάθη κι ότι μοιάζουμε των χοίρων
που σκαλίζουνε το χώμα και κυλίονται στη λάσπη
κι ότι εμείς την κάθε λύση την πετούσαμε στο τάσπι*.
Θάρσει, θάρσει κι ήρθε η ώρα ένας των δεκατεσσάρων
τον σταυρόν του μαρτυρίου του νησιού μας άρον άρον
αίροντάς τον όπως άλλος Σίμωνας ο Κυρηναίος
θα φανεί αντάξιο τέκνον, θα φανεί πολύ γενναίος
να σου άρει το φορτίον, να σου φέρει εν τέλει λύση
αν ώς τότε το νησί μας δεν θα έχει ξεψυχήσει.
Καρτερούσαμε τους φίλους να ᾿ρθουνε να βοηθήσουν
μα αγρόν του Κεραμέως είχαν να καλλιεργήσουν.
Μα και με υπερδυνάμεις είχαμε γίνει εταίροι
κι είπανε θα βοηθήσουν μα κανείς πότε δεν ξέρει.
Δεν τους έχουμε ανάγκη μια κι ο Πρόεδρος ο νέος
λύσιν του Κυπριακού θα φέρει, ως υπόσχεται, βεβαίως.
Θα μου πεις όνειρα βλέπω, ότι έχω παραισθήσεις
κι ονειρεύομαι να έρθει του προβλήματος η λύσις.
Μα δεν βλέπεις η μη λύσις κάμποσους ότι βολεύει
κι όποιος λέει θα το λύσει ψύλλους στ᾿ άχυρα γυρεύει;
Και αυτή η ψηφοφορία θα ᾿ναι μια από τα ίδια
και εμείς θ᾿ ακολουθούμε ως… σκυλάκια κατοικίδια!
*τάσπι [dust-bin]: κάδος απορριμμάτων, σκουπιδοτενεκές
