Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018

Η καριόλα κι η τσαγιέρα


Έφτιαξα τη βαλίτσα μου να πάω στην Αθήνα
κι η μάνα μου μού έβαλε και τούτα και εκείνα.
Επίσης μου παράγγειλε «το νου σου εις τα γράμματα
γιατί έχω για τη γούνα σου, αλλιώς, να ξέρεις ράμματα.
Να αγοράσεις», είπεν μου, «μίαν μικρή καρκόλα
και μην τα μπλέξεις με καμιάν Καλαμαρού ροκόλα.
Να πάρεις», μου επρότεινε, «και μιαν φθηνή τσαέρα
και μη γεμίσουν τα μυαλά στην ξενιτειάν αέρα».

Έφθασα εις τον Πειραιά, επήγα στην Αθήνα
και καταγοητεύτηκα, ήτανε μια σειρήνα.
Για λίγες μέρες έμεινα κοντά σε ένα φίλο
κι ευχαριστίες απ᾿ εδώ δημόσια του οφείλω.
Σύντομα ενοικίασα ένα μικρό ισόγειο
και πρίγκηψ αισθανόμουνα, ήμουνα στο απόγειο. 

Πήγα σε μιαν πωλήτρια, μιαν άψογη καθ᾿ όλα.
«Θέλω, κυρία», είπα της, «να πάρω μιαν καριόλα».
Άλλαξε ύφος πάραυτα, με κοίταξεν αγρίως
και είδα ότι έβραζεν ένδον κι υποδορίως.
«Τι μας περνάτε, κύριε, δεν είναι εδώ μπουρδέλο».
«Μα τι λέτε, κυρία μου, καριόλα, είπα θέλω.
Δεν θέλω μίαν ακριβή αλλά μίαν φθηνή,           
δεν θέλω πολυτέλεια, θέλω μίαν κοινή».
«Και συνεχίζεις κύριε, δεν ντρέπεσαι καθόλου
να φύγεις  τώρα απ᾿ εδώ, ρε τέκνον του διαβόλου».
Έγινα κατακόκκινος, υπήρχαν γύρω κι άλλοι
και στο κεφάλι ένιωσα πολύ μεγάλη ζάλη.
Κάνω τότε μεταβολή, γυρίζω για να φύγω,
κάτι είδανε τα μάτια μου και στάθηκα για λίγο.
«Αφού, κυρία, έχετε, γιατί δεν μου πουλάτε
κι έξω απ᾿ το κατάστημα άπονα με πετάτε;»
«Μα τι έχουμε κύριε, γιατί τόσο γινάτι;»
«Να τούτη δω κυρία μου». «Μα συ θέλεις ντιβάνι
και δεν γνωρίζεις να το πεις και μου ζητάς καριόλα;»
Κι είχαμε τέλος αίσιο με τούτη τη μαριόλα!

«Τώρα», της είπα, «δεσποινίς, θέλω και μια τσαγέρα».
«Πάλι τα ίδια άρχισες, βλέπεις εδώ τσαγιέρα;»
Και μου ᾿κανε το τσάι μου πάλιν η δεσποινίδα,
κι αν δεν ντρεπόμουν θα ᾿λεγα «άι σιχτίρ ρε γίδα».
Στο βάθος όμως πρόσεξα να ᾿χει πολλές τσαέρες
«να τέτοια θα ᾿θελα κυρά, και άσε τις φοβέρες».
«Καρέκλα θέλεις και ζητάς, αγαπητέ, τσαγιέρα;
Πρέπει να είσαι αλλοδαπός, να ᾿ρχεσαι από πέρα.
Και πάλι τα κατάφερες, μ᾿ ανέβασες την πίεση.
Κύπριος  θα ᾿σαι κρίνοντας, θαρρώ, απ᾿ την αμφίεση.
Έπρεπε να σε έκοβα νομίζω απ᾿ τη μούρη.
Γι᾿ αυτό ακούω να σας λεν «κυπριακό γαϊδούρι!»

Τοιαύτην περιπέτεια –άσ’ την κυρά μου, άσ’ τη-
είχα τις πρώτες μέρες μου  εις το κλεινόν μας άστυ!


Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Περί Προέδρων


Λέμε έχουμε Πρόεδρο σε Κύπρο και Ελλάδα
μα να με συγχωρέσετε, είναι για τον Καιάδα.
Ιδού πώς είν’ οι Πρόεδροι, ή έστω Προεδρίνες,
να μπαίνουνε αυθημερόν εις το βιβλίο Γκίνες.
Μα πού να παρουσιασθεί και να μη γοητεύσει
κι ό,τι ζητά η χώρα της να μην το αλιεύσει;
Τυχαία, λέγεις, φτάσανε μέχρι τον τελικό
ενώ Έλληνες, Κύπριοι είναι για τα τσικό;
Μιαν τέτοιαν ν’ ανεβάσουμε, λέω, στην Προεδρία
να δεις πως θα επάθαιναν οι Τούρκοι συχνουρία!
Τα στήθη της να πρόβαλλε, να τους κατατροπώσει
κι αμέσως να μας γύριζαν Κερύνεια και Βαρώσι.
Ένα λοξό να έριχνε βλέμμα στον Ερντογάν
και θα τον εμετάτρεπε σε έκπτωτον αγάν!
Της Κύπρου εάν γίνεσαι Πρόεδρος, μα τον Δία,
αγαπητή Κιτάροβιτς, ψηφίζω… ομοσπονδία!


Κολίντα Γκράμπαρ Κιτάροβιτς, Πρόεδρος της Κροατίας




Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Αεροπόρος


Εις στον στρατό εθήτευσα, αεροπόρος μάλιστα
και τη δουλειά μου έκανα, ομολογείται, κάλλιστα.
Σμηνίτης δεν ήμουν απλός, ήμουνα βαθμοφόρος
και μ’ ερωτεύτηκαν πολλές, νομίζω, παραφόρως.
Σαν έκανα τις βόλτες μου με τη λαμπρή στολή μου              
πολλές ποθούσαν να ‘χουνε ένα καυτό φιλί μου.
Κάποιες δε μου επρότειναν «πάρε μας για μιαν πτήση»
κι έβλεπα πως ευρίσκοντο όντως εν παραισθήσει!
Μ’ αν ήξεραν πως ήμουνα πιλότος στην ξηρά
φοβάμαι πως θα μ’ έψηναν επάνω στην πυρά!



Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Στόρμι Ντάνιελς


Κι εγώ την Στόρμι Ντάνιελς θα ᾿κανα γκόμενά μου
και δεν με νοιάζει αν εύρισκα ύστερα τον μπελά μου.
Μα μίαν τέτοιαν καλλονή θ᾿ άφηνα να μου φύγει
ή άγριο θα έκανα της μορφονιάς κυνήγι;
Και τι με νοιάζει η Ντάνιελς αν είναι πορνοστάρ
αφού μ᾿ αυτό το σώμα της μ᾿ έχει τρελάνει γαρ;
Κι ας είχε σχέση με τον Τραμπ και μ᾿ άλλους χίλιους δέκα
δεν παρατάω εύκολα μίαν τέτοια γυναίκα!
Κι ας επιχείρησεν ο Τραμπ με μερικές χιλιάδες
το στόμα της να έκλεινε να μην έχει μπελάδες,
εγώ θα της επέτρεπα να το διαλαλήσει
όσα μαζί μου στο εξής τρελά μπορεί να ζήσει.
Κι ας πουν οι φίλοι «τι τρελό είσαι παπαδοπαίδι
αντί να τα ᾿φτιαχνες με μιαν καθώς σου πρέπει λαίδη!».



Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

«Τούρκος» ο Καραγκιόζης


by Ανδρέας Γεωργιάδης on Σάββατο, 26 Μαρτίου 2011 στις 8:57 μ.μ.

Επολιτογραφήθηκε με βούλα της Ουνέσκο
Τούρκος ο Καραγκιόζης μας κι εμείς πιάσαμε φρέσκο.
Μ’ αυτόν εμεγαλώσαμε και τον Χατζηαβάτη
και όλοι τον εγνώριζαν, κι οι σκύλοι μας κι οι γάτοι.
Τον Πάφιο θυμόμαστε τον Καραγκιοζοπαίκτη
ψυχαγωγώντας μας από την πρώτη ώς την έκτη.
Ακόμα ενθυμούμαστε τον γίγαντα Σπαθάρη
που ’ταν στο θέατρο σκιών το μέγα αλφαβητάρι.
Οι Τούρκοι μας τα παίρνουνε, το ’να μετά το άλλο
κι εμείς απλά κοιμόμαστε τον ύπνο τον μεγάλο.
Μα πόλεμο θα κάνομε για ένα Καραγκιόζη
όσο κι αν είναι έξυπνος, όσο κι αν είναι κόζι;
Μα μας παραβιάζουνε την υφαλοκρηπίδα
κι εμείς γυρίζουμε αλλού και λέμε «δεν τους είδα».
Ο Καραγκιόζης, κύριοι, είναι μέσ’ στο πετσί μας
και πρότυπον προς μίμηση τον έχει η φυλή μας.
Λοιπόν, αφήστε την Τουρκιά το όνομα να πάρει,
οι Τούρκοι θα ’χουν τ’ όνομα κι οι Έλληνες τη χάρη!



Κι αν πολιτογραφήσανε τον Καραγκιόζη Τούρκο
είναι σα να τυλίξανε τα δίχτυα τους σε βούρκο!
Μεγάλωσε τόσες γενιές Ελλήνων σαν φιγούρα
που όποιος Τούρκο θα τον πει το κάνει για βαβούρα!
Θα τρίζουνε τα κόκκαλα, φίλε μου, του Σπαθάρη
που χρόνια τονε δίδαξε σε όλους μας με χάρη!
Άδικα ο Σαββόπουλος δε λέει πως μας σώζει
το ότι ονειρευόμαστε όπως τον καραγκιόζη!
Καλησπέρα Ανδρέα με τα πάντα τσιγκλιστικά σου θέματα!

Φίλε, πολὺ σεκλέτισες ποὺ οἱ Τοῦρκοι μας τὸν πῆραν
μὰ ἔχουν, φιλαράκι μου, αὐτοὶ μεγάλη πείραν.
Τὴν Πολη μας τὴν πήρανε καὶ τὴν Ἁγιὰ Σοφιά μας
καὶ ἐγενιτσαρεύσανε τὰ δόλια τὰ παιδιά μας.
Μᾶς πήρανε τὸν Ὅμηρο κι Ὀμὲρ τὸν ἐβαπτίσαν
καὶ οὔτε μίαν ἐκκλησιὰν ἐμᾶς δὲν μᾶς ἀφῆσαν.
Τὸν Καραγκιόζη ζήλεψαν, βιαστῆκαν μὴν τὸν χάσουν
ἄντε νὰ δοῦμε… ἀπὸ φαΐ μποροῦν νὰ τὸν χορτάσουν;
Μὰ μὴν σὲ νοιάζει, φίλε μου, τὸ πράμα δὲν κολλάει
γιατί ρωμαίικη πονηριὰ ἐκεῖνος κουβαλάει.
Νὰ δεῖς πὼς πάλι θὲ νὰ ρθεῖ μὲ λαθρομετανάστες
καὶ κάτω στὴν Ὁμόνοια θὰ κλέβει πάλι πάστες.
Καὶ ἴσως καὶ σ’ ἐμένανε, ποιὸς οἶδε καὶ ποιὸς ξέρει
καμιὰ χανούμισσα ἀπὸ ᾿κεῖ πεσκέσι νὰ μοῦ φέρει.
Μὰ κι ἂν τὸν ἕναν κλέψανε μέσα ἀπὸ τὴν αὐλή μας
τριακόσιους καραγκιόζηδες ἔχουμε στὴ βουλή μας.

Οι Τούρκοι μας τα πήρανε το ’να μετά το άλλο
και συνεχίζουν, μας πατούν ακόμα εις τον κάλλο.
Την Κύπρο πήραν τη μισή και θα την πάρουν όλη
και μας μόνο να κλάνουνε γνωρίζουνε οι κώλοι.
Στα Ίμια επάτησαν, στα χώματα επάνω
κι όσο το σκέφτομαι θαρρώ πως το μυαλό μου χάνω.
Κουτόφραγκους ελέγαμε τους άλλους Ευρωπαίους
και μόνην ενασχόληση είχαμε την του πέους.
Η πονηριά μας η πολλή μας έφαγε θαρρώ
και τώρα τον της πτώχευσης χορεύουμε χορό.
Μ’ αν είναι καραγκιόζηδες, ως λέγεις, οι τρακόσιοι
αυτοί που τους εφήφισαν τι είναι, μήπως όσιοι;



Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Χαίρε, ω χαίρε, Φιντικλή, χαίρε κι εσύ Καμμένε!


Στα ώτα μου κατέφθασαν χαρμόσυνες ειδήσεις
απ᾿ τ᾿ άλλον ημισφαίριον, εκ της μακράς της Δύσης.
Ο Φιντικλής ο κύπριος κατήγαγε μιαν νίκη
επί του Τραμπ του Πρόεδρου μετά από κάποιαν δίκη
κι έλαβε διαχείριση ενός ξενοδοχείου.
Δεν ξέρω δε αν κάτοχος είναι κάποιου πτυχίου
μα εις το πιάνο έπαιξε τ᾿ «ακορντεόν» του Μάνου
έτσι λιτά κι απέριττα άνευ τινός τυμπάνου.

Να το ακούσει ο Ερντογάν που κάνει τον Σουλτάνο
να μην θωρεί τον Κύπριον φτωχόν, τάχα, ζητιάνο.
Τα βάζει μ᾿ υπερδύναμη και την κατατροπώνει
κι από τα έγκατα της γης αέρια ξετρυπώνει.
Παρήλθεν πλέον ο καιρός που μόνον αερίζαμε
και με δρεπάνι στους αγρούς κριθάριν εθερίζαμε.
Νικούμεν μεγαθήρια, αυτόν τον Πλανητάρχη
κι εμπόδιο στο διάβα μας κανένα δεν υπάρχει.
Να μην ξανάρθουν πλοία σας στην υφαλοκρηπίδα·
σε μιαν τέτοιαν περίπτωση τι θα γενεί ουκ οίδα.
Θα στείλουμε το πλοίο μας που πήραμε εσχάτως
και θα τραπείτε σε φυγή ώσπερ βρεγμένος γάτος.
Τώρα που ᾿ρθε στη νήσο μας ο Πάνος ο Καμμένος
κι ανέβασε το ηθικόν στα ύψη επομένως
γιατί  ᾿πεν πως η νήσος μας δεν είναι πια μακράν
αλλά εδώ θα βρίσκονται ετούτη την φοράν:
Θα ᾿ρθουν τα υποβρύχια, αυτά τα κεκλιμένα
να δουν κι ημών τα πρόσωπα χαράν τα τεθλιμμένα.

Και κλείνοντας ευχαριστώ ξανά τον Φιντικλή
π᾿ ανύψωσε το ηθικόν του Κύπριου πολύ
και έκανε το όνομα της Κύπρου ν’ ακουστεί
στον κόσμο και το άκουσαν άπιστοι και πιστοί.




Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Ευχαριστώ σε Σύλβιο


Μόλις, λοιπόν, αντίκρισα πάλιν τον Μπερλουσκόνι
και ένιωσα το ηθικόν αμέσως ν᾿ ανυψώνει.
Εις τα ογδονταένα του επήρε τριαντάρα
και έτσι να μη θλίβεσαι κι εσύ, Αντρέα, άρα.
Εσύ που ᾿σαι νεώτερος, χωρίς καμία ζάρα
στο πρόσωπό σου, ημπορείς να πάρεις εικοσάρα.
Αν έχεις συ, ω Σύλβιο, τα δισεκατομμύρια
και αν σε κατατάσσουνε μέσα στα μεγαθήρια
μπορείς να γράψεις σάτιρες, μπορείς να γράψεις στίχους
τόσον πολύ πανέξυπνους, τόσον πολύ ευήχους;
Εσύ ᾿κανες εγχείρηση και ανοικτής καρδίας
και έφτασες τόσο κοντά να τύχεις και κηδείας.
Εγώ με τα αρθριτικά και μικροαρρυθμίες
να εκπληρώνω ημπορώ πολλές μου επιθυμίες.
Γι᾿  αυτό κι εσύ, Ειρήνη μου, σταμάτα το τροπάριο
και θέλω μία νεαρή γιατί  ᾿μαι… λεοντάριο!




Διάλογος Ανδρέα Γεωργιάδη – Ειρήνης Οικονόμου


Ανδρέας Γεωργιάδης Χαίρε Μεγάλη Ειρήνη!!!

Μια καλησπέρα στέρνω σου παμμέγιστε Ανδρέα
κι ευχή να' σαι πάντα καλά και να περνάς ωραία!

Είσαι αστέρι λαμπερό όχι μόνο στη Νάξο
μα στην Ελλάδα ολόκληρη τολμώ να το φωνάξω!
Καλήν εσπέραν αγαπητή Ειρήνη!!!

Υπερβολή ότι μου λες αλλά ευχαριστώ σου
μα με σκιάζει αρκετές... φορές να πω το φως σου!
Καλησπέρα της Πάφου αστέρα!

Να σου το λέω συνεχώς, Ειρήνη, δεν το θέλω·
σου το ‘πα αρκετές φορές, σου βγάζω το καπέλο!

Μου βγάζεις το καπέλο σου γιατί είσαι ιππότης
και κομπλιμέντων εκλεκτών ξέρω πως είσαι δότης!

Ειρήνη, να σ’ αντιμιλώ καθόλου δεν το θέλω
για τούτο και αποχωρώ κρατώντας το καπέλο!

Μόλις λιγάκι πίεση να νιώσεις το καπέλο
παίρνεις και φεύγεις φίλε μου κι ετούτο δεν το θέλω!

Θαρρώ ότι σε φάγανε αυτές οι αποχωρήσεις
αν και το ρόλο του γαμπρού θα' θελες να τον ζήσεις!

Τη νύφη μόλις γνώριζες είχες χαρά μεγάλη
μα μόλις ζοριζόσουνα έπαιρνες το καπέλο σου και από δω παν κι άλλοι!

Ανδρέας Γεωργιάδης Χα χα χα χα
Πάλι μου τον επέταξες τον λόγο για το γάμο
κι από τα γέλια τα πολλά σχεδόν να πέσω χάμω!

Εσύ θαρρώ θα ήσουνα κάλλιστη ψυχολόγος
κι εγώ ένας Φιλόλογος αντί για Βιολόγος!

Χαίρομαι που σε έκαμα λιγάκι να γελάσεις
και μια βδομάδα όμορφη εύχομαι να περάσεις!

Εις τη ζωή μου έκανα πολλά, Ειρήνη, λάθη
για τούτο, λέω, έχασα τ’ αυγά και το καλάθι!

Τ' αυγά μπορεί να έχασες μα το καλάθι υπάρχει
γι' αυτό το νου σου αν αυγό και θηλυκό σου λάχει!

Μα ‘ναι της ηλικίας μου αυγά να ξεπουλιάζω
τώρα που εις του βίου μου τα έσχατα βουλιάζω;

Χαχαχα.....τ' αυγά δεν ξεπουλιάζονται τα τρως κι ευχαριστιέσαι
εξάλλου από εμφάνιση για έφηβος παιρνιέσαι!

Μα συ δεν λέγεις για αυγό, μιλάς θαρρώ για κότα,
μα βρίσκω τώρα τρυφερή, Ειρήνη μου, για ρώτα!

Αααα...την-ε θες και τρυφερή μα Ανδρέα μάθε πρώτα
πως το καλύτερο ζουμί έχει η γριά η κότα!
Άσε που αν είναι τρυφερή θα' ναι και τα φτερά της
κι εσύ σα γέρος κόκορας θα φαίνεσαι κοντά της!

Ανδρέας Γεωργιάδης Χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα

Μα λες να πάμε για ζουμί τώρα στα γηρατεία
γιατί ίσως μία νεαρή θα προκαλεί… ναυτία;
Καλά λέγεις θα φαίνομαι κόκορας φαλακρός
γι’ αυτό του Ησαΐα, ναι, ας μένει ο χορός!

Σε φάγανε οι νεαρές κι ομορφοκαμωμένες
που έχουν τα στήθη στητά καμπύλες ζηλεμένες,
και απ'την μία έφευγες πήγαινες για την άλλη
και έφτασες τώρα να ζεις της μοναξιάς το χάλι!
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά μάθε για τους κοκόρια
αφού κι αν είναι γέρικα καλά "έχουνε" σπόρια!

Μα κοίτα πώς κατάντησα, ένα παπαδοπαίδι
να μην έχει στο πλάι του ακόμα μία λαίδη!
Καλά λέγεις ο σπόρος μου να μην πάει χαμένος
για τούτο μία νεαρή θα εύρω εσπευσμένως.

Αφού δα θέλεις με μικρή εν τέλει εσύ να ζήσεις
πάρτηνε αλλά αντί για γιο κέρατα θ' αποκτήσεις!

Και είμαι και αλλεργικός, Ειρήνη μου, τα μάλα!
Αντί, λοιπόν, για κέρατο καλύτερα κρεμάλα!

Είσαι βλέπω ανίκητη, Ειρήνη μου, στον στίχο
και μ’ έκανες ομολογώ τώρα να ξεροβήχω.

Άρα πως δεν παντρεύεσαι φταίει η αλλεργία
μήπως σου βάλει κέρατα η κάθε μια κυρία!
Κι αν ξεροβήχεις τελικά μάλλον δε φταίνε οι στίχοι
μα η σκέψη πως παντρεύεσαι και η κακιά η τύχη!

Πολύ ωραία έγραψες το resume Ειρήνη.
Περί τον γάμο φαίνεται τίποτα δεν θα γίνει.
Η κεφαλή μου έφταιγε μα ίσως και η τύχη
κι εργένη με απέκλεισαν πανύψηλα τα τείχη.
Ετούτο τον διάλογο λέω να αναρτήσω
στον τοίχο μου, Ειρήνη μου, και να καληνυχτίσω!