Σκάφος βυθίστηκε, ενώ μετέφερε 30 influencers

 

Με influencers θα ‘θελα κι εγώ να ταξιδεύω

κι ας πείτε μέσ’ στα άχυρα ψύλλους, τάχα, γυρεύω.

Να δούνε οι αντίζηλοι όλοι τους και να σκάσουν

κι από τη ζήλεια την πολλή  λεπτό μην ησυχάσουν.       

Να δουν όσες μ’ απέρριψαν να σκυλομετανιώσουν

π’ αρνήθηκαν κι απέμειναν χωρίς καν να με νιώσουν.

Να με κοιτούν τέτοια μωρά, ν’ ανοίγουνε το στόμα

και να μου λεν «κι ας γέρασες είσαι θεός ακόμα».

 

Μαζί τους, λοιπόν, να ‘μουνα κι ας βυθιστεί το σκάφος

κι ας γίνει με τις καλλονές και ο υγρός μου τάφος.

Θέλω μονάχα να σωθεί μια  selfie με τις γκόμενες

και στις γενιές αθάνατος να μείνω τις επόμενες.

Να λένε όλοι τίμησε το αντρικό μας φύλον

και να σκάζει απ’ το κακόν και τούτος ο Μασκ Ίλον.

 

Μνημείο θα μου στήσουνε κοντά εις στο ναυάγιο

κι οι ερωτευμένοι θα ‘χουνε εμένα τους για άγιο.

Οι όπου γης θα έρχονται τ’ Αγίου Βαλεντίνου

κι όλοι θα λεν «να μοιάζουμε επιθυμούμε εκείνου».

Πολλοί θα λεν «ο σύγχρονος, νέος Καρυωτάκης

και μερικοί  κακεντρεχείς ο… «κουφιοκεφαλάκης!»

 

Μα τι ωραίες οι θεές είναι με τα σωσίβια!

Μαζί τους και ας μου ‘καναν και τη ζωή βραχύβια.

 

Φωτογραφία από το Διαδίκτυο

Παραινέσεις προς Τραμπ

 

Αγαπητέ μου Ντόναλντ  Τραμπ, ξυπόλυτος που πάς;

Θα πάθεις ό,τι έπαθε, θαρρώ, κι η Λιζ(α) Τρας*.

 

Έφερες αναστάτωση σαν πήρες το τιμόνι

κι ο φίλος σου ο Ίλον Μασκ πολλά dollars ζημιώνει.

Κι εκεί που ‘ταν λαλίστατος, τηρεί σιγήν ιχθύος     

ενώ μιλούσε πρότερον από θέση ισχύος.

 

Νόμισες πως θα τρόμαζες της Κίνας τον ηγέτη

και θα τον καταβρόχθιζες ως να ‘τανε σπαγγέτι.

Μ’ αυτός αντεπετέθηκε ως άλλος καμικάζι

και τους δασμούς σου αυθωρεί στα ύψη ανεβάζει.

 

Και οι δικοί σου πέσανε πάνω σου να σε φάνε

γιατί είδαν ολοφάνερα κατά βαρβάρων πάνε.

Κι ευθύς ως αντιλήφθηκες «τι χάλι τούτο, είντα»

κηρύσσεις μορατόριουμ για μέρες ενενήντα.

 

Ήταν η Λιζ πρωθυπουργός για έξι εβδομάδες.

Πρόσεξε φίλε Ντόναλτ Τραμπ μην έχουμε μπελάδες.

Πρόσεχε, λέω φιλικά, πρόσεχε επομένως

να μην πουν «πήγες για μαλλί και ήρθες κουρεμένος!»

 

 

-------------------------

*Λιζ Τρας: διετέλεσε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας για 44 ημέρες.

 

Ποίον ψηφίζετε για Πρόεδρο;

 

Να ένα στιγμιότυπο απ’ την πενταμερή·

θωρώντας την αναφωνείς «λαμά σαβαχθανί».

Γεραπετρίτη φαίνεσαι ολίγον φοβισμένος

κι από τη στάση των χεριών κάπως “συμμαζεμένος”.

Ο Γενικός ο Γραμματεύς Αντόνιο Γκουτέρες

έχει θαρρώ τον λογισμό σ’ άλλες ουράνιες σφαίρες.

Ο Τούρκος ο Χακάν Φιντάν με βλοσυρό το ύφος

φόβο μέγα σου προκαλεί μήπως σε πιάσει τύφος.

Και ο Χριστοδουλίδης Νικ αγέρωχος, ως βλέπεις·

θεέ μου, λέγεις, φύλαττε αυτόν και να τον σκέπεις.

Ο έσχατος εκπρόσωπος θα είναι της Αγγλίας

ως κτήτορας που ήτανε παλιά της αποικίας.

 

Ειρήσθω ότι βρίσκεστε στην πρώην Τανγκανίκα·    

ποιον θέλετε ηγέτη σας ίνα εν τούτω νίκα;

Να κρίνετε απ’ το ύφος του και την εν γένει στάση

και αν μπορεί τη χώρα του στα ύψη να την φτάσει.

Και ποιος έχει από αυτούς βλέμμα σπινθηροβόλο

όπως να βάλλει του οχτρού με μυδραλιοβόλο.

Να τον κοιτάζει η γυνή, να της έρχεται σάλος,

αυτός είν’ άντρας, να λαλεί, κι όχι κανένας άλλος.

Πέστε ότι δεν ξέρετε του καθενός τη χώρα

ούτε και τη θρησκεία του, να φανταστείτε τώρα.

Πέστε είναι απόγονοι σκλάβων από τη νήσο

που οι κουρσάροι πήρανε, να σας υπενθυμίσω.

 

Ποίον  θα εψηφίζατε πρόεδρο Τανγκανίκας

που θα ‘φερνε στη χώρα σας αξιολόγους νίκας;

Η Ελλάς εξάγει φέτες, εισάγει ηγέτες

 

Εσύ, Ελλάς μου, έβγαζες πάντα αδελφοφάδες.

Εσχάτως όμως έβγαλες και κάτι Κοσκωτάδες

ακόμα και Βγενόπουλους που, λεν, είναι στον τάφον,                   

που πτώχευσαν τη Λαϊκή και πτώχευσε κι ο γράφων.

Διάφορους εψήφισες, μέχρι και Γουλιμήδες.

Τσοπαναραίους ψήφισες, χαΐρι όμως δεν είδες.

Άλλους εκαταψήφισες, ψήφισες «ευπατρίδες»

αλλά χαμένες, τελικά, εθρήνησες πατρίδες.

 

Εσχάτως βλέπω σου ‘λειψαν ακόμα κι οι ηγέτες

και κάνεις πια εισαγωγή ενώ εξάγεις φέτες.

Τώρα θα δεις την προκοπή, θα δεις τα μεγαλεία

και οι εχθροί θα ηττηθούν με πάσαν ευκολία.

Με Κασσελάκη ημπορεί να δεις, ίσως, χαΐρι

αλλά φοβάμαι τελικά μην κάνεις… χαρακίρι!

           

Καλά λένε οι «Έλληνες αεί παίδεςεισίν»

και πνίγουνε τα ντέρτια τους πάντοτε στο κρασίν!

Μα τι ζευγάρι είμαστε

 

Μα τι ζευγάρι είμαστε, απίθανο σου λέω,

και σ’ ευτυχίας πέλαγα ομολογώ πως πλέω.

Μα κοίταξε το βλέμμα μου και το δικό σου βλέμμα

κι αμφιβολία δεν χωρά πως κόχλασε το αίμα.              

Δύσκολα, λέω, βρίσκεται στη γη τέτοιο ζευγάρι,

να μην σου πω αδύνατο, που να ’χει τέτοια χάρη.

Μα πιο πολύ το βλέμμα σου είναι θανατηφόρο

και της ζωής μου σ’ έβαλα τώρα σημαιοφόρο.

Να ξέρεις ότι σήμερα πολλοί θα με φθονήσουν

και κάποιοι πολύ θα ’θελαν να με καρατομήσουν.

Αλλά να ξέρουν σκέπει με που τα ’ψη ο θεός μου,

παντοτινός μου φύλακας και σύντροφος δικός μου.

Να ξέρεις πως εδιάβασα κι ευχήν της βασκανίας

κι ας πούνε κάποιοι έπεσα θύμα σχιζοφρενίας.

 

Για κοίταξε, μας έκανε, θα λεν, τον αδιάφορο       

ενώ από έρωτα σφοδρό, κατείχετο, παράφορο.

Ποιος είναι Πλανητάρχης;

Σάτιρες, Τραμπ, σου έγραψα όσο κανένας άλλος

και όταν τις διαβάζανε επροκαλείτο σάλος.

Για την Ιβάνκα έγραψα μα και για τη Μελάνια

και πάμπολλοι μου είπανε «ρε συ ‘σαι μια διάνοια».

Σε σένα όμως φέρθηκα λίγο σκληρά, νομίζω,

και λόγια μεταμέλειας σήμερα σου κομίζω.

 

Μία κουβέντα εκστόμισες, θ’ αυξήσεις τους δασμούς,

κι ευθύς χιλιάδες έστειλαν στα σύνορα φρουρούς.

Είπες μια μέρα  “εἰρήνη ὑμῖν” και γέγονεν ειρήνη·

αυτά θωρεί και ο Μακρόν και ξεροκαταπίνει.

Κι ας μην αρέσει σε εμάς η φάτσα σου, το ύφος,

κι ας είσαι τις πλείστες φορές ο ίδιος ένας γρίφος,

φαίνεται για της χώρας σου φροντίζεις το συμφέρον

κι ας λένε οι κακεντρεχείς «να ένας πόρνος γέρων!»

Με τρίτο, είπες, παγκόσμιο πυρηνικό φλερτάρεις

και τις μισές κατάφερες τις γαίες του να πάρεις.

 

Ήρθε κι αυτός ο Μπάιντεν, θυμάστε, στο νησί

κι αντί να πει δεν ημπορώ να τη θωρώ μισή

την Κύπρο την αέρινη, τη μακαρία τη γη,

και επί τόπου να ‘βγαζε μία διαταγή

η νήσος να συνενωθεί, να γίνει τώρα ειρήνη·

αντί να πει του Ερντογάν γης Μαδιάμ θα γίνει

τις χιλιάδες του στρατού αν δεν τις αποσύρει

κι αν με τον νου του συνεχώς θα κάνει πανηγύρι

να ξέρει ότι άσχημα μια μέρα θα τον δείρει.

Με άδεια χέρια έφθασε, έφυγε πάλιν μ’ άδεια

κι αρκέστηκε εις το νησί ν’ αφήσει μόνο χάδια.

 

Ο της Γαλλίας πρόεδρος, ονόματι Μικρόν,

-για χάριν ευφημίας, ναι, τον κράζουνε Μακρόν-

ηγέτης θέλει διακαώς να είναι της Ευρώπης

μα προκαλεί τον γέλωτα ακόμα και της… Πόπης!

Ώρες ώρες φαντάζεται πως είναι Ναπολέων

μ’ αν του δειχτεί ο Βλαντιμίρ¹ τρέχων θα φύγει, κλαίων!

 

Η Γερμανίδα Ούρσουλα, ως άλλη Αμαζόνα,

να παριστάνει πεθυμά της Europe Ηγεμόνα.

Όποιος δεν ντρέπεται θαρρεί ο κόσμος είν’ δικός του.

Νομίζουν η πολιτική είναι σούστου τσιαι κλώστου²!

 

Τρέμω μην εναγκαλιστεί τον Εντογάν καρντάση

κι αποδειχθεί πως ήτανε κι αυτός ένα κουμάσι.

Πάλιν στον Τραμπ εγύρισα, με τρώει μία έγνοια

γιατί τα γένια έχει αυτός, ο ίδιος και τα κτένια.

Γιατί στη Γάζα σαν θα ‘ρθει μην δει και το νησί μου

και πει «αυτή η καλλονή θέλω να ‘ναι δική μου».

Τουλάχιστον πεντηκοστή πρώτη να ‘ν’ πολιτεία

να σκάσει απ’ τη ζήλεια της και τούτη η Τουρκία;

 

------------------------------------------

1.      Βλαντιμίρ Πούτιν

2.      Να κουνιέσαι και να κλώθεσαι

 

 

  

Η Irina Shayk στο Καρναβάλι του Ρίο

 

Στου Ρίο πήγα, φίλοι μου, ξανά το καρναβάλι                      

και μια γυνή σε πειρασμό μπόρεσε να με βάλει.

Τέλειωσε η παρέλαση, ήτανε όντως χάρμα,

και μια ψηλή κατέβηκε τότε από το άρμα.

Την κοίταζα συνέχεια, μα τι άλλο να κάνω,

κι εκείνη με πλησίασε, κόντεψα να πεθάνω.

 

«Εσείς» μου λέει «κύριε, πρέπει να είστε Έλλην».

«Κι εσείς εικάζω, κούκλα μου, πρέπει να ‘στε φιλέλλην

για να με ξεχωρίσετε ανάμεσα στο πλήθος»

της είπα κι όλο κοίταζα τ’ απίθανό της στήθος.

 «Μα πώς με καταλάβατε, ωραιοτάτη λαίδη;»

χωρίς στον πόθο να μπορώ να βάλω τροχοπέδη,

τη ρώτησα κοιτώντας την από πάνω ως κάτω

κι είχεν, η αφιλότιμη, με κάνει ανωκάτω.

 

«Εσείς πρέπει ο Άδωνις να είστε απ’ την Πάφο».

 «Εγώ είμαι, εγώ είμαι και σας το υπογράφω

κι η Αφροδίτη είστε σεις, ως λένε, η Παφία»

και ζήτησε να βγάλουμε μαζί φωτογραφία.

«Μπορούσαμε να είμαστε ομολογώ ζευγάρι

αλλά βλέπω εγέρασα, ο διάολος να πάρει.    

Ο λέων κι αν εγέρασε τα νύχια που ‘χε τα ‘χει»

επρόσθεσα ν’ αντιληφθεί μπορούμε, άμα λάχει.                  

 «Και αν μου πεις τώρα το ναι σε παίρνω εις την Πάφο

και όλες μου τις σάτιρες για σένα θα τις γράφω».

«Της μοίρας μας ήταν γραφτό εδώ στο Καρναβάλι

ν’ αρχίσει η καρδία μας αμφότερων να πάλλει»

μου είπε και εκοίταζε τους γκρίζους μου κροτάφους·

φοβήθηκα μην χρειαστώ και τους καρδιογράφους.              

           

Η Irina Shayk ήτανε, το φοβερό μοντέλο,

και πώς μπορείς τέτοια γυνή να πεις πως δεν τη θέλω.

Με τον Ρονάλτο ήτανε σε σχέση λίγα χρόνια·

σιγά που θα παρέμενε μαζί του, λέτε, αιώνια.

Πήγε στον Κούπερ ύστερα κι έκανε μία κόρη

κι αργότερα χωρίσανε και πήρανε τα όρη.

Με τον ράπερ Κάνιε Γουέστ συνήψε μετά σχέση

κι ύστερα τον παράτησε, τον άφησε στη μέση.

Και μ’ ένα παίχτη τα ‘φτιαξε, τρανό μπασκετμπολίστα

και έτσι επροστέθηκε και τούτος μέσ’ στη λίστα.

 

Πού πας, είπα, Αντρέα μου, αυτή είναι συλλέκτης,

όπως θωρείς, των εραστών και θες να γίνεις δέκτης

κεράτων, αθεόφοβε, σ’ αυτήν την ηλικία,

στην τάξη συ ανήκοντας την καθεστηκυία;

 

Σηκώθηκα και έφυγα και πήγα στο νησί μου

και θα κρατήσω άσπιλον, τώρα, την κεφαλή μου.

 

Σε κάποιαν πόρνη που ονομαζόταν Ευρώπη

 Μπορείς με μια μόνο δραχμή να έχεις  την Ευρώπη

και δεν χρειάζεται καμιάν να πάρεις στο κατόπι.

Κρεβάτι έχει άψογο και τον χειμώνα τζάκι

χωρίς να τρέμεις μη βρεθείς μέσ᾿ σε κάνα χαντάκι.

Φίλε μου Δία, άδικα μορφήν ταύρου επήρες

και σε ξηρά και θάλασσα έκανες τόσες γύρες!

 

Εἰς πόρνην τινὰ καλουμένην Εὐρώπην

 

Δραχμῆς Εὐρώπην τὴν Ἀτθίδα μήτε φοβηθεὶς

μηδένα μήτ᾿  ἄλλως ἀντιλέγουσαν ἔχε,

καὶ στρωμνὴν παρέχουσαν ἀμεμφέα, χὠπότε χειμών,

ἄνθρακας. ἦ ῥα μάτην, Ζεῦ φίλε, βοῦς ἐγένου.

 

Ἀνθολογία Παλατινή, Βιβλίον Ε’: Ἐρωτικὰ ἐπιγράμματα, Ἀντίπατρος, 109 (108)

 

Ανδρέας Γεωργιάδης «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ - έμμετρη απόδοση» Εκδόσεις Γερμανός (2021)

Η «Πλανητάρχισσα» Εύρώπη

 

Και ο Μακρόν σηκώθηκε ως άλλος Ναπολέων

και είπεν ότι θα φερθεί ως της Νεμέας λέων.

Είπεν του Πούτιν «ως εδώ, κύριε, μη παρέκει

αλλιώς θα πέσει πάνω σου φωτιά κι αστροπελέκι».

Έβγαλε τα πυρηνικά του όπλα όλα έξω

και άλλο, τον απείλησε, κύριε, δεν θ’ αντέξω.

«Κάθησε κάτω ρε Μακρόν, μην κάνεις τον ηγέτη»

του φώναξε και ο Ττοφής από την Αμαργέτη.

«Τέτοιους ηγέτες σαν κι εσέ είχαμε και στη νήσο

και μείναμε με την μισή, να σου υπενθυμίσω».

 

Συνάμα και η Ούρσουλα, Πρόεδρος Κομισιόν,

είπεν κι αυτή εις τον χορόν να μπει των απειλών.

Και δισεκατομμύρια στην άμυνα οκτακόσια

ζήτησε η αθεόφοβη θαρρώντας είναι γρόσια.

Το έλεγε και φούσκωνε ως να ‘τανε παγώνι

και τι την νοιάζουν τα λεφτά, σάμπως αυτή πληρώνει;

Και μην μας κάνεις την Μαντώ ή και την Μπουμπουλίνα

γιατί δεν θα σε έβαζα ούτε για λοχαγίνα.

Και μην μας κάνεις, Ούρσουλα, τη Θάτσερ της Ευρώπης

να μην με πιάσει ο θυμός και να γενεί… της Πόπης!

Νομίζεις υπερδύναμης, Ούρσουλά μου, ηγείσαι

και ότι Πλανητάρχισσα, τάχατες, όντως είσαι;

 

«Η κοσκινού» –μην πει κανείς πως λέω χωρατάδες-

«λογάριαζε τον άντρα της μέσ’ στους πραματευτάδες!»

 

Καραγκιοζοπαίχτης και φιγούρες

 

Αν εις το θέατρο σκιών είσαι το Κολλητήρι

με το μυαλό σου μην κάνεις ποτέ σου πανηγύρι.

Να ξέρεις είναι αρχηγός ο Καραγκιοζοπαίχτης

και διατάσσει αυτός, ουχί ο κάθε θεομπαίχτης.

Αυτός αν θέλει βγάζει σε επάνω στην οθόνη

αν θέλει ανεβάζει σε επάνω στην αγχόνη.

Καθένας εις τον ρόλον του, μην παίζει τον υψίνουν

μήπως και ακατάλληλον οι αρχηγοί τον κρίνουν.

 

Πάντα σε κάθε μια σκηνή, του τοίχου ή του βίου,

ακόμα φαεινότερον είναι και του ηλίου,

ότι υπάρχει αρχηγός κι αυτός κινεί το νήμα

κι αν αντιδράς, από ψηλά πηγαίνεις εις το μνήμα.

Στον ρόλο που σου έδωσε ο Καραγκιοζοπαίχτης

αρκέσου, μην αντιμιλάς μπας και  βρεθείς και φταίχτης.  

Εφ ω ετάχθη έκαστος, εκεί πιστός να μείνει

μήπως και κουρελόχαρτο στο τέλος τέλος γίνει.

 

Αυτό να το ακούσουνε ηγέτες κι ηγετίσκοι,

που στον πλανήτη  κάμποσους καθένας μας ευρίσκει

που τα μυαλά τους παίρνουνε αέρα μιαν ημέρα,

να κατακτήσουνε ποθούν και την υδρόγειο σφαίρα.

Γιατί χάνουν ό,τι είχανε, εν όλω ή εν μέρει

και τη ζωή την ίδια, κανείς ποτέ δεν ξέρει.

 

Αφιερωμένο στην τρέχουσα επικαιρότητα.

 

Λιοντάρι, γάιδαρος και αλεπού

 

Ο γάδαρος κι η αλεπού μαζί με το λιοντάρι

μια συμφωνία έκαναν και βγήκαν για σαφάρι.

Αφού συντόμως είχανε πολλά αγρίμια πιάσει,

δίνει ο λέων εντολήν ο όνος να μοιράσει.

Εκείνος τα εμοίρασε σε τρία ίσα μέρη

και είπεν εις τον λέοντα να βάλει πρώτος χέρι.

Ο λέων αγανάκτησε και τον καταβροχθίζει

και για να κάνει μοιρασιά την αλεπού ορίζει.

Εκείνη τα εμάζεψε όλα σε μια μερίδα

και κάτι μικροπράγματα σε μιαν άλλη παρτίδα.

«Διαλέξετε», επρότεινε μετά εις το λιοντάρι.

Κι εκείνο την ερώτησε πριν τη μερίδα πάρει:

«Μα ποίος σε εδίδαξε και σ᾿ έκανε σαΐνι;»

«Η συμφορά του γάιδαρου», απάντησεν εκείνη.

 

Λέων, Ὄνος καὶ Ἀλώπηξ

 

 Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν ποιησάμενοι ἐξῆλθον πρὸς ἄγραν. Πολλῆς οὖν θήρας συλληφθείσης προσέταξεν ὁ λέων τῷ ὄνῳ διελεῖν αὐτοῖς. Ὁ δὲ τρεῖς μερίδας ποιησάμενος ἐκ τῶν ἴσων ἐκλέξασθαι τούτους προὐτρέπετο. Καὶ ὁ λέων θυμωθεὶς τὸν ὄνον κατέφαγεν. Εἶτα τῇ ἀλώπεκι μερίζειν ἐκέλευσεν. Ἡ δ᾿ εἰς μίαν μερίδα πάντα σωρεύσασα, ἑαυτῇ βραχύ τι κατέλιπε. Καὶ ὁ λέων πρὸς αὐτήν: «Τίς σε, ὦ βελτίστη, διαιρεῖν οὕτως ἐδίδαξεν;» Ἡ δ᾿ εἶπεν: «ἡ τοῦ ὄνου συμφορά.»

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, Αισώπειοι Μύθοι-Έμμετρη απόδοση, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ (2015)

Περί Ζελένσκι και Σία

 

Στον Τραμπ δεν επαρέδωσες τας γαίας τας σπανίας

και άκουσες τας συμβουλάς Γαλλίας, Ισπανίας,

μα τώρα ως να βρίσκεσαι στη θέση των Τεμπών

και θα φωνάξεις σύντομα, τον κίνδυνον ορών,

το οξυγόνο κόβεται επάνω στον συρμόν

τις ΗΠΑ με τα κιάλια σου από μακράν ορών.

Δεν έχω, θα αναφωνείς, δεν έχω οξυγόνο,

μου κόβεται η αναπνοή, τον θάνατον ζυγώνω.

Ξεκίνησα τον βίον μου, θα λες, με κωμωδίας

και τελειώνω τη ζωή με φαρσοκωμωδίας.

 

Οι Ευρωπαίοι έτρεξαν από φιλευσπλαχνίαν,

θαρρούσες, μα την γαίαν σου ήθελαν την σπανίαν.

Τίποτα δεν προσφέρεται σήμερον αμισθί

κι εντός ολίγου να φωνείς «λαμά σαβαχθανί».

Χάνεσαι επιφανειακώς, χάνεσαι κι υπογείως

γιατί στην ύβριν έφθασες, Ζελένσκι μου, κυρίως.

Φορούσες το μπλουζάκι σου, θαρρούσες Ναπολέων

πως ήσουν, αθεόφοβε, και της Νεμέας λέων.

Μα από λέων θα γενείς, νομίζω, χαμαιλέων

βαδίζων στα ερείπια, περίλυπος και κλαίων.

Δεν χαίρω, σου ορκίζομαι, μα ενδομύχως κλαίω

και πάθατε τι πάθαμε κι εμείς στην Κύπρο, λέω.

Νομίζαμε κρατούσαμε τον Πάπα απ’ τ’ αρχίδια

και κάναμε, όπως κι εσύ, τα ίδια και τα ίδια.

 

Τις λύσεις απορρίπταμε τη μια μετά την άλλη

κι ιδού πού ευρισκόμαστε, στο μαύρο μας το χάλι.

Μυαλό ’κόμα δεν βάλαμε, το παίζουμε “παράγων”

και ένα βίον έκλυτον ο Κύπριος διάγων.

Έτσι κι εμείς από σωστήν που είχαμε την νήσο

με τη μισήν εμείναμε, να σου υπενθυμίσω.

Τουλάχιστον να μέναμε με την πρώτη την λύση;

Φαίνεται είναι άπληστη η ανθρωπίνη φύση.

 

Αν δεν γενεί ανατροπή των τωρινών σχεδίων

θα κλαίουμε, Ζελένσκι μου, επί των ερειπίων.

Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, καθείς μας ας το μάθει,

θα χάσουμε αμφότεροι τ’ αυγά και το καλάθι.

Προς Βολοντίμιρ Ζελένσκι

 

Θαρρούσες η πολιτική πως ήταν κωμωδία

να παίζεις τον Διόνυσο την μια, την άλλη Δία.

Εισπράττων στην παράσταση πολλά χειροκροτήματα

νόμιζες πως θα έκανες πόλεμο δίχως θύματα.

Ενόμιζες ανέξοδος πως είναι, δίχως χρήματα,

και πώς θα κόψεις σήμερα τόσων νεκρών τα κρίματα;

Θέλει λεφτά αμέτρητα, λεφτά με τις σακούλες,

κι όσοι σε χρηματοδοτούν είν’ όλοι φαταούλες.

Θαρρείς είναι πολιτική να κάνεις συ τον κλόουν

την Ουκρανία ολόκληρη νομίζοντας you own;

Ιδιοκτήτης νόμιζες πως ήσουν της Κριμαίας

και κόρδωνες και φούσκωνες ως λέων της Νεμέας.

Γι’ αυτό και καταπάτησες την τότε συμφωνία

θαρρώντας πως θα έκανες great την Ουκρανία.

 

Έτσι παλιά εκάναμε κι εμείς στην Κύπρο νήσο

και σπάσαμε τα μούτρα μας, να σου υπενθυμίσω.

Ενώ το «νενικήκαμεν» είπαμε πρώτα πρώτα

ύστερα του Συντάγματος αλλάξαμε τα φώτα.

Μονομερώς αλλάξαμε σημεία δεκατρία

και τούτη δω η αλλαγή μας βγήκε πολύ κρύα.

Να μην σου τα πολυλογώ, εσπάσαμε τα μούτρα,

αλλά για όλα έφταιγε η ιδική μας κούτρα.

 

Κι η Κύπρος σε βοήθησε, Ημικατεχομένη,

θαρρώντας υπερδύναμη πως είναι, η φαντασμένη.

Και «έξω τα στρατεύματα» εφώναξε «τα ξένα»

μα εσείς για τα εδάφη μας που είναι σκλαβωμένα,

την νήσσαν εποιήσατε, μπας και κακοφανίσετε

τον φίλο σας τον Ερντογάν κι ύστερα τα τσουγκρίσετε.

 

Αλλά κι ο Πούτιν, μην σας πω, μεγάλη είναι “πουτάνα”

θαρρώντας είναι εξ ουρανού, ο άτιμος, το μάννα.

Τρώει τους αντιπάλους του, έναν μετά τον άλλο,

και λέει χαμηλόφωνα: πάει κι αυτός, εάλω!

 

Μπας και μας βγει καλός ο Τραμπ; Μπας και;

 

Μα λέτε να μας βγει ο Τραμπ, αγαπητοί, σαΐνι

και στους πολιτικούς της γης μαθήματα να δίνει;

Εις τον Ζελένσκι φώναξε τα έξοδα να δώσει

και δη εις το διπλάσιο πρέπει να τα πληρώσει.

Το χρέος να εξοφληθεί σε σπάνιες γαίες μόνο

αλλά να κάνει κι εκλογές σ’ ένα σύντομο χρόνο.

Καθότι η θητεία του έληξε χρόνο τώρα

και μη θαρρεί θα κυβερνά αιώνια τη χώρα.

Και μόνο αν τον εκλέξουνε θα ‘ν’ στις συνομιλίες

αφού πρωτίστως ελεγχθεί και για ατασθαλίες.

 

Αλλά κι ο Αντιπρόεδρος μου άρεσε τα μάλα·

στους Ευρωπαίους έρριξε στην κεφαλή… κροκάλα.

«Και μην θαρρείτε» είπεν τους «εσάς πως σας ψηφίζουν

με μετανάστες συνεχώς οι χώρες να γεμίζουν.

Αν τόσο κόπτεστε γι’ αυτούς ανοίξετε τις θύρες

των οικιών σας κύριοι, ποτίζετέ τους μπύρες,

να συναναστρέφονται με γιους σας και τις κόρες

κι αν γάμος θέτε να γενεί σας λέμε καλές ώρες».

 

‘Ετσι ο Τραμπ απέδειξε ποιος είναι ο Πλανητάρχης.

Εσύ δεν εγεννήθηκες, Ευρώπη, για να άρχεις.

Είσαι καλή, Ευρώπη μου, σε ιδεών εκθέσεις,

στα Μαθηματικά καλή μόνο στις… διαιρέσεις.

Είσαι ένα συνονθύλευμα κρατών και κρατιδίων

κι άριστη σε εκφώνηση λόγων και λογυδρίων.

 

Υστερόγραφο:

Δεν βλέπω πολλοί Σύριοι να φεύγουν απ’ τη νήσο

και θα το είπω ευθαρσώς κι ας σας κακοφανίσω.

Αφού ο Άσαντ έφυγε, ο μισητός εκείνος,

γιατί δεν φύγαν όλοι τους, σαν των πουλιών το σμήνος,

να πάνε εις τα σπίτια τους, να πάνε στη Συρία;

Η τυραννία έφυγε κι ήρθε ελευθερία.

Θαρρώ πως θα μας μείνουνε κι αυτοί και θα ‘ρθουν κι άλλοι,

οι οπαδοί του Μπασάρ αλ, με πιάνει παραζάλη.