Αυτό σου το χαμόγελο, ω
Νικολέττα Ράλλη,
έκανε την καρδούλα μου σαν
τη τρελή να πάλλει!
Έστω και αν με κούρεψαν
και ήμουν επομένως
σε μια πλήρη κατάπτωση και
στεναχωρημένος
μόλις πάνω σου έπεσε το
βλέμμα μου φιλτάτη
εχάρηκα και έλεγα μην είν’
οφθαλμαπάτη;
Από πάνω σε κοίταζα και
πήγαινα ώς κάτω
και ευτυχία ένιωθα το σώμα
μου γεμάτο.
Αυτά είναι Αντρέα μου,
εφώναξα, τα πλούτη
τα άλλα ας τα τρώγουνε
Τρόικα και μπαρούτι.
Γι’ αυτήν ας με κουρέψουνε
εφώναξα και πάλι
ας παν και τα ακίνητα,
χαλάλι της, χαλάλι!
Αδέσμευτος της Πάφου, 22/6/13
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή