Αφύπνιση

Έκανε πως εδιάβαζε μα κοίταζε εμένα

κι εγώ που την επρόσεξα τα ᾿χα λίγο χαμένα.

Μ᾿ ανέβηκε πάρα πολύ το  ηθικόν μου τότες

γιατί θαρρούσα πίτουρο πως ήμουνα για κότες.

Άρχισα αμέσως ν᾿ απαντώ σε όλες τις προκλήσεις  

κι ας είχε αρχίσει προ πολλού του βίου μου η δύσις.

Αλλ᾿ όμως όλως ξαφνικά, σε μία στιγμή κρίσεως,

άκουσα τα ακόλουθα λόγια της συνειδήσεως:

Κι αν είσαι Αντρέας του παπά δεν είσαι Παπανδρέου

και θέλεις να ᾿σαι μιμητής του βίου του τ᾿ ακραίου.

Παλίμπαις έγινες κι εσύ ως άλλοτε εκείνος

και ονειρεύεσαι να ζεις κι εσύ επικινδύνως.

Ξεχνάς πως έχεις πίεση μα και ταχυπαλμία

και μήπως θες να υποστείς κι ανήκεστη ζημία;

Μα πως συμπεριφέρεσαι ως ο κοινός αλήτης

εσύ ο ευυπόληπτος και σοβαρός πολίτης;

Εσύ που πριν λίγο καιρό γραβάτα εφορούσες

κι όλα της νήσου τα σκολειά τα επιθεωρούσες.

Γι᾿ αυτό λοιπόν, Αντρέα μου, σύνελθε, προσγειώσου

και κάτι τέτοιες σαν κι αυτήν θέλουν να φαν το βιος σου!