Μακριά από τις παντρεμένες

Έκανα λάθος κι έμπλεξα με μίαν παντρεμένη

ήτις και με κατέστησεν αιώνιον εργένη.

Σαν έφευγεν ο άντρας της με έμπαζε στο σπίτι

κι ας πουν «τον ενομίζαμε φρόνιμο τον αλήτη».

Είχε κορμί απίθανο, στήθος απείρου κάλλους

που προκαλούσε άπαντες, μικρούς τε και μεγάλους.         

Ήμουνα υπερήφανος που είχα τέτοιαν γκόμενα

-τα πεπραγμένα μην σας πω και τα παραλειπόμενα.

Μετά την πράξη έλεγα «αυτή ᾿ναι η τελευταία.

Για πρόσεξε, Αντρέα μου, μην έρθουν τ᾿ απευκταία».

Μ᾿ άλλαζα γνώμη πάραυτα, «τι λες μωρέ Αντρέα;

Ν᾿ αφήσεις τέτοιαν γκόμενα που ᾿ναι τόσον ωραία;»

Κι ήρθα εδώ που έφτασα, ο δύστυχος και πένης,

κι είμαι ακόμα, βλέπετε, ένας γέρος εργένης!

Συμπέρασμα εξάγεται από τα ανωτέρω

και μ᾿ ένα μόνο δίστιχο θα σας το μεταφέρω:

Ποτέ σας να μην μπλέξετε με μίαν παντρεμένη

γιατί θα αφήσει και εσάς, όπως εμένα, εργένη!