Η ιδανική μας πολιτεία

Δεν με τρομάζουν απειλές πιστών τε και απίστων,

μου φτάνει που μας κυβερνούν άριστοι των αρίστων.

Μία ματιά να ρίξετε στους υπουργούς σας πείθει·

όλοι σαΐνια φαίνονται, κανένας κουτορνίθι.

Κι αν μερικοί κατέληξαν μέχρι και στην ειρκτή

μία μικρή απώλεια είν’ πάντα θεμιτή.

Αλλά κι εμείς εκλέγουμε άριστους στη Βουλή

έστω και αν φωνάζουμε συχνά «ηλί, ηλί».

Μα όπως εκ της φύσεως τ’ ανθρώπου απορρέει

ως άνθρωποι που ‘ναι και αυτοί, δεν πλήρωναν τα χρέη.

Και δεν μας λεν ποιοι είν’ αυτοί, τ’ απαγορεύει ο νόμος

που ψήφισαν οι ίδιοι και δρουν, λένε, συννόμως.

Διότι τα προσωπικά μας, λένε, δεδομένα

πρέπει ως κόρην οφθαλμού να είναι φυλαγμένα.

Οι βουλευτές μας, κύριοι, διαβάζουν Θουκυδίδη

κι είναι πανέξυπνοι, σουπιές, και όχι μύδι, στρείδι.

Διαβάζουν Κύρου Ανάβαση, διαβάζουν Πολιτεία

του Πλάτωνα κι άλλο μηδέν, ούτε και για αστεία.

Έχουμε μιαν ιδανική, βλέπετε, πολιτεία

όπου ακμάζει και ανθεί παντού η αριστεία.

Και αν μας κατονόμασε ο Γλαύκος Μπανανία

το ‘πε μετά που τράβηξε, λένε, μια… ζιβανία.