Στρέφομαι στη Μελάνια

 Ακόμα δεν κατέφθασε απάντηση καμία

και μη θαρρείς πως έπαθα τάχατες και ζημία.

Να πάεις όπου πεθυμάς, αγαπητή Ιβάνκα,

πήγαινε στη Χονολουλού, πήγαινε Καζαμπλάνκα.      

Εγώ σου λέω στρέφομαι τώρα προς τη Μελάνια      

που ᾿ναι από τα πλάσματα τα θεϊκά κι ουράνια.

Από καιρό το ήξερες πως ήθελε να φύγει

κι ας νόμιζε ο πατέρας σου πως του ᾿πεφτε και λίγη.

Από παλιά προτίμηση είχα προς τις Σλοβένες

κι ας έβαζες τη «μάνα» σου μέσα στις προκομμένες.

Κι ας έζησα μία ζωή, Ιβάνκα μου, εργένικα

μάθε το, μεταφράστηκα μέχρι και στα Σλοβένικα.

Μάθε το, ο Αντρέας σου ήταν μιας άλλης κλάσης

και τώρα απ᾿ τη ζήλεια σου, σου λέω πως θα σκάσεις.

Κι από τη θλίψη την πολλή το κάλλος σου θα σβήσει

κι ας μη μου ευχηθείς ποτέ «Αντρέα, να σου ζήσει».

Εμένα με θαυμάζουνε ακόμα και στον Άδη

και με διαβάζει κι ο Σουρής στ’ απόλυτο σκοτάδι.

Τι είσαι εσύ, Ιβάνκα μου, μπροστά εις τη Μελάνια;

Ένας λόφος συγκρίνεται με τα όρη Γεράνεια;

Άπελθε τώρα, κούκλα μου, άπελθε στην αφάνεια

κι εγώ θα ζήσω στο εξής μόνο με τη Μελάνια.

Φωτογραφία από το Διαδίκτυο (σκίτσο)