Οι πιο πολλοί απ᾿ τους
ήρωες, παλιά το Εικοσιένα,
δεν ήταν όντα όσια και
καθαγιασμένα.
Παρόλο που δεν σήκωναν
εις το σπαθί τους μυίες
είχαν οι αφιλότιμοι κι
αυτοί αδυναμίες.
Ο πιο μεγάλος ήτανε ο
γιος της καλογραίας
που είχε συμπεριφοράς
πάρα πολύ ακραίας.
Απάντησε στον Σιλιχτάρ
Μπόδα, τον αρχηγό
του τουρκικού
στρατεύματος με τον εξής σκοπό:
«Εβραίε, έλα
Σκατότουρκε, από γύφτους σταλμένε.
γαμώ τον Μωχαμέτη σας
και σε, κερατωμένε.
Δεν ντρέπεσθε από ημάς
συνθήκην να ζητείτε
μ᾿ έναν
κοτσιά-σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην, γαμηθείτε.
Χέζω και τον Βεζίρην σας,
χέζω και τον Εβραίον
τον Σιλιχτάρ Μπόδα πουτάν᾿
και πες τε με ακραίον».
Στην εκστρατεία μάλωσε
και με τον Κουντουριώτη
που οι Γραικοί τον
είχανε κι αυτόν για πατριώτη:
«Ρε Κουντουριώτη άκουγα,
θαρρούσα ήταν αλήθεια
πολύ μυαλό στην κεφαλή
είχες, μα παραμύθια.
Η κεφαλή σου κι όρχεις
μου είναι σου λέω ίδια.
Τόσο μυαλό έχεις όσον
εγώ σπόρον στ᾿ αρχίδια».
Πρόταση συμφιλίωσης από
τον Ν. Στορνάρη
παίρνει κι ευθύς του
απαντά το άξιο παλληκάρι:
«Είδα τα όσα έγραψες,
αγαπητέ Νικόλα,
Μα όλα τούτα, μάθε το,
τα γράφω εις τα κώλα.
Και τουμπελέκια ο πούτζος
μου έχει μα και τρουμπέτες
και όποιο και αν
χειριστώ πάεις για… ομελέτες».
Και πολεμών πληγώθηκε ο
ήρωας θανάσιμα
και όσα διαδίδονται
μάλλον δεν είναι αβάσιμα.
Το λέω μετά θλίψεως και
να το μάθουν όλοι:
Το παλληκάρι έφυγε από
δικό μας βόλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου