Ἀνάγκᾳ καὶ πρωθυπουργοί πείθονται

 

Ποτέ, λέω, μην παραστεί ανάγκη του πλασμάτου

να νιώσει μέγα σφίξιμο μακράν του αποπάτου.

Και να ‘σαι στο μικρόφωνο να δίνεις απαντήσεις

κι ανάγκη να ‘ρθει αφόρητη αέρια ν’ αφήσεις.

Συνέχεια ν’ αγωνίζεσαι να κλείσεις τον σφιγκτήρα

αλλά να έχεις εκροήν αέρα βίρα βίρα.

Να νιώθεις πως επίκειται κι έξοδος στερεών

και ναύχεσαι να βρίσκεσαι εν μέσω των νεκρών.

Εν τέλει να σηκώνεσαι να φεύγεις δε τρεχάτος

και να αντέξει να ποθείς ο δύστυχος ο πάτος.                               

 

Κάτι τοιούτον έπαθε κι η συμπαθής Μελόνι

και του φυσάει έκτοτε κι ακόμα δεν κρυώνει.

Ενώ μιλούσε ακούστηκε το “δεν αντέχω άλλο”

και μια πορδή προκάλεσε στους από κάτω σάλο.

“Συγγνώμη, επιβάλλεται να πάω τουαλέτα”

με αγωνία ακούστηκε να λέει νέτα σκέτα.

Για μιαν στιγμή κατέστησαν αφόρητοι οι πόνοι

κι ευθύς σκυφτή ξεκίνησε να τρέχει η Μελόνι.

Σε κάθε ένα πάτημα ακούετο κι ο κρότος

κι εδώ είναι που εύχεσαι έσχατος να ‘ναι ο πρώτος.

Όπως που να εβάλλετο εχθρός κατά ριπάς

κι είπα “Θεέ μου φύλαττε τους άλλους  και εμάς».      

 

Συμπέρασμα εξάγεται από τα ανωτέρω

και μετά σχετικής αιδούς εδώ το μεταφέρω:                                 

Κόντρα εις την ανάγκη σας αν πάτε, να το μάθετε,

σαν τη Μελόνι και εσείς μπορεί και να την πάθετε!

 

----------------------------------

«Ἀνάγκᾳ καὶ θεοὶ πείθονται. ..» (στην ανάγκη ακόμη και οι θεοί υπακούουν)

«Ἀνάγκᾳ δ᾿ οὐδὲ θεοὶ μάχονται» (Στην ανάγκη ακόμα και οι θεοί υποχωρούν).