Η επιτυχία μου στο Facebook

Στο Facebook εγράφτηκα το δυο χιλιάδες δέκα

κι αμέσως είπα «ρε εσύ, εδώ θα βρεις γυναίκα!»

Έδωσα κι ένα όνομα, λέγομαι είπα Πάρης

κι είμαι εργένης ασφαλώς, αλλέως πως μπεκιάρης.

Κάτι φωτό ανάρτησα που έβγαλα φαντάρος

κι από την ανταπόκριση επήρα μέγα θάρρος.

Βροχή ήταν τα αιτήματα φιλίας που εστέλλαν

και πια το μέλλον φάνταζε λαμπρόν και όχι μέλαν.      

Μα έκανα επιλογήν ποίες θα κάνω φίλες

διαλέγων πάντα ασφαλώς τις πιο … εύφλεκτες ύλες!

Έτσι ο τοίχος έγινε τοίχος μάλλον θηλέων

και μ’ έκανε μαχαραγιά να ομοιάζω πλέον.

Έβαζα κάτι δίστιχα γνωστά ως μαντινάδες

κι ανέβαινε ο υδράργυρος ενώ  ’χαμε κρυάδες.

Ο τοίχος μου εγέμισε λουλούδια και καρδίες

κι απ’ τη χαρά μου την πολλή είχα ταχυκαρδίες.

Κάποιαν ημέρα πρόσεξα μίαν ωραία Ελένη

κι είπα: «η τύχη σ’ έστειλε, αυτή η Ειμαρμένη,

κι είναι γραμμένο να γενείς η σύζυγος του Πάρη».

Όντως την ερωτεύτηκα, ο διάολος να πάρει!

Εστέλλαμε στους τοίχους μας καρδίες και λουλούδια

και αναρτούσαμε συχνά ερωτικά τραγούδια.

Φίλες και φίλοι και γνωστοί μας πήρανε χαμπάρι·

να η ωραία, λέγανε, Ελένη με τον Πάρη!

Εμείς όμως ακάθεκτοι, λουλούδια και καρδίες

κι άλλα πολλά ανταλλάσσαμε, κοινότοπες μωρίες.  

Ορίστηκε συνάντηση των δύο μας εν τέλει

κι απ’  την πολλή συγκίνηση μου τρέμανε τα μέλη.

Μπροστά μου εμφανίστηκε μία … εβδομηντάρα …

Ξύπνησα στην εντατική  μ’ έμφραγμα, τι τρομάρα!

Διακρίθηκε στον 5^ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Έμμετρης Σάτιρας, 

της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων