Σήμερα
όταν έπαιρνα το χάπι της πιέσεως
«μα
είσαι συ για οπαδός ετούτης της αιρέσεως;
Πού
πας» είπα, «Αντρέα μου, το σκέφτηκες καλά;
Μα
έχεις στο κεφάλι σου, πες μου, λίγα μυαλά;
Εάν
ανέβει η πίεση, αγαπητέ, στα ύψη
το
ξέρεις πως ο βίος σου μπορεί και να εκλείψει;
Τι
θέλεις στα εξήντα σου να ᾿χεις τώρα χαρέμι.
Δεν
βλέπεις η μασέλα σου πως άρχισε να τρέμει;
Θα
πεις ότι σκευάσματα υπάρχουν τελευταία
βοήθεια
προσφέροντας καθόλου αμελητέα.
Γνωρίζεις
τι συνέπειες έχουν τέτοια σκευάσματα
κι
ότι επιθανάτια ίσως ακούσεις άσματα;
Γι᾿
αυτό, λοιπόν, Αντρέα μου, κάτσε εις τα βραστά σου
και
πες εκείνο το γνωστό “με γεια σου και χαρά σου”.
Εσύ
εδώ ενδείκνυται να ᾿σαι να σατιρίζεις
και
όχι στα γεράματα στα ξένα να γυρίζεις».
Έτσι μπράβο !!!Στην...καρέκλα σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θέλεις στα..γεράματα να τρέχεις στας Ινδίας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να χαζολογάς στο απρεπώς με μαντιλοκυριες..
να κάνεις τον παλληκαρα τον γόη τον ωραιο
και μεις να σε σκεφτόμαστε σου συμβεί....μοιραίο!
Καλά μου λες Νεφέλη μου, πετούσα στις Νεφέλες
Διαγραφήθαρρούσα είμαι νεαρός κι ήθελα τάχα τρέλες.
Μα τελικά ανένηψα κι έκατσα στα αυγά μου
και τελικά ευρίσκομαι μαζί σας εδώ χάμου!