Τώρα, λοιπόν, κατάλαβα γιατί αποτυγχάναν
όλοι οι πρώην υπουργοί και την στράταν εχάναν.
Μα να μην το σκεφτεί κανείς συντονιστές να βάλει,
κι έτσι ο κάθε υπουργός μονάχος του να βάλλει,
μήπως σωθεί ο τόπος
μας που ‘ταν σε μαύρο χάλι;
Κι όσο το σκέφτομαι έρχεται στην κεφαλή μου ζάλη.
Καθείς τους κατά
το δοκούν κτυπούσε τα προβλήματα
και έτσι όλα άστοχα επήγαιναν τα βλήματα.
Τώρα θα μπουν συντονιστές όλων των υπουργείων
με διακρίσεις πάμπολλες και κάτοχοι πτυχίων
και θα ‘ναι μόνο δώδεκα, είπανε, εις το σύνολο
και μην πείτε αποτελούν, τάχατες, υποσύνολο.
Κρίμα, λοιπόν, που έφυγα πριν τα εξηνταπέντε
ενώ σύμβουλος θα ‘μουνα ώς τα ογδονταπέντε
και θα ‘μουν περιζήτητος και γι’ άλλα, βεραμέντε,
ενώ τώρα μου λέγουνε «Αντρέα πάρε πέντε».
Ως σύμβουλος θα έπαιρνα και τις υπερωρίες
κι οι υπουργοί θα μου ‘καναν κάμποσες αβαρίες.
Ενώ περνώ τις ώρες μου στο Facebook εσχάτως
και βαυκαλίζομαι να λεν “μα είσαι πιπεράτος
στις σάτιρές σου π’ αναρτάς” και δώσ’ του μπράβο, μπράβο
κι εγώ να παίρνω πάνω μου, να κόβω και να ράβω
και να θαρρώ στους ποιητές με βάζουν τους μεγάλους
και στους κύκλους λογοτεχνών πως προκαλώ και σάλους.
Κι αυτοί να λεν “του σάλεψε, κρίμας το παλληκάρι
και είχε, όπως φαίνεται, και λεβεντιά και χάρη,
και στο Δρομοκαΐτειο ολόισια οδεύει
και μάλλον εις το Facebook άχυρα θα γυρεύει.
Και προσδοκά κάθε χρονιά το κρατικό βραβείο
και μέσ’ στις προσδοκίες του ανάλωσε τον βίο”.
.
Ποιος θα σε ξέρει, Αντρέα μου, εντός ολίγου χρόνου
και προσδοκούσες καθιστός επί πόλου του όνου
πως θα ‘μπαινες θριαμβευτής εις την Ακαδημία
αλλά η νίκη σου αυτή θ’ απέβαινε καδμεία!
Εδώ μεγάλοι ποιητές βρίσκονται στην αφάνεια
και καρτεράς να δοξαστείς –σε λίγο θα ‘χεις κι άνοια.
Ίσως σε κατατάξουνε μάλλον εις τα ζιζάνια
όμως η ρίμα σου θα πουν ήτανε πολύ σπάνια
(άνκαι πολλοί θα ήθελαν να πιεις υδροκυάνια
κι αν επιζούσες τελικά, να πνίγεσαι στα δάνεια).
Μα καρτεράς να βραβευτείς, τάχα, απ’ την πατρίδα;
Αντρέα σοβαρομιλάς; Σου λάσκαρε η βίδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου