Της ιεράς μονής… συνέχεια

Εφθάσανε τα έργα τους μέχρι τη Σιγκαπούρη

και όντως ακριβολογώ δεν κάνω καλαμπούρι.

Ένας τους έδωσε εκατό, έδωσε πεντακόσια,

κι οι άλλοι ούτε ιερά είχανε ούτε όσια.

Μα ο θεός τους ήτανε, θαρρώ, ο Μαμμωνάς

και όλας κατατρόπωσαν του Άθω τας μονάς.

Στο χρηματοκιβώτιο χιλιάδες οκτακόσιες

κι όλες τις θεωρούσανε και ιερές και όσιες.

Μετέτρεψαν και τη μονή σε ζαχαροπλαστείο

κι αυτό που γράφω, φίλοι μου, δεν είναι καν αστείο.

Κι έτρεχε κάμποσος λαός να πάρει τα γλυκά του

να φάει προσευχόμενος για να δει την υγειά του.

Έκαναν δε και τον σταυρό να αναβλύζει μύρο

και εις τα επουράνια ανέβασαν τον τζίρο.

Κάποιες γριούλες τα ‘δωσαν και δεν είχαν να φάνε

αρκεί που στον Παράδεισο, τους είπανε, θα πάνε.

Άλλες τους μεταβίβασαν μέχρι και τα χωράφια

και δεν είχαν μιαν τελετή να κάνουν επιτάφια!

 

Ο Πάφου ο Χρυσόστομος είχε το πόδι στήσει

και τη μονή δεν ήθελε τότε να ευλογήσει.

Όλες αυτές τις λαμογιές πάντα τις κυνηγούσε

άνκαι ένα μέρος του λαού εσιγομουρμουρούσε.

«Στην Πάφο οι εικόνες μας ποτέ τους δεν δακρύζουν

ούτε και μύρο ασφαλώς ποτέ δεν αναβλύζουν»

έλεγε όταν θαύματα αλλού κάναν εικόνες

-όπερ γινόταν ασφαλώς πάντα, εις τους αιώνες.

 

Εμείς στην Πάφο, ξέρετε, είμαστε άλλο κράμα

κι εύκολα δεν δεχόμαστε του καθενός το θάμα.

Τον Παύλο τον εσύραμε, ως λεν, εκόντα άκοντα,

τον δέσαμε, του δώσαμε παρά μια τεσσαράκοντα*!

Και έκτοτε μας κυνηγά του Παύλου η κατάρα

και μέσα μέσα τρώγουμε καμια γερή σφαλιάρα!

 

-------------------------------------

*τεσσαράκοντα παρὰ μίαν: Από την ιουδαϊκή παράδοση που δεν έπρεπε τα κτυπήματα με το μαστίγιο να υπερβαίνουν τα 40. Επειδή στις τιμωρίες χρησιμοποιείτο συνήθως το φραγγέλιο με 3 απολήξεις, δίνονταν 13 μαστιγώσεις στους τιμωρούμενος με αυτό, οπότε συνολικά 13 × 3 = 39 χτυπήματα – πληγές στην πλάτη, δηλαδή σαράντα πλην μίας, ώστε να μην γίνει υπέρβαση του επιτρεπόμενου ορίου.