Ποιος είναι Πλανητάρχης;

Σάτιρες, Τραμπ, σου έγραψα όσο κανένας άλλος

και όταν τις διαβάζανε επροκαλείτο σάλος.

Για την Ιβάνκα έγραψα μα και για τη Μελάνια

και πάμπολλοι μου είπανε «ρε συ ‘σαι μια διάνοια».

Σε σένα όμως φέρθηκα λίγο σκληρά, νομίζω,

και λόγια μεταμέλειας σήμερα σου κομίζω.

 

Μία κουβέντα εκστόμισες, θ’ αυξήσεις τους δασμούς,

κι ευθύς χιλιάδες έστειλαν στα σύνορα φρουρούς.

Είπες μια μέρα  “εἰρήνη ὑμῖν” και γέγονεν ειρήνη·

αυτά θωρεί και ο Μακρόν και ξεροκαταπίνει.

Κι ας μην αρέσει σε εμάς η φάτσα σου, το ύφος,

κι ας είσαι τις πλείστες φορές ο ίδιος ένας γρίφος,

φαίνεται για της χώρας σου φροντίζεις το συμφέρον

κι ας λένε οι κακεντρεχείς «να ένας πόρνος γέρων!»

Με τρίτο, είπες, παγκόσμιο πυρηνικό φλερτάρεις

και τις μισές κατάφερες τις γαίες του να πάρεις.

 

Ήρθε κι αυτός ο Μπάιντεν, θυμάστε, στο νησί

κι αντί να πει δεν ημπορώ να τη θωρώ μισή

την Κύπρο την αέρινη, τη μακαρία τη γη,

και επί τόπου να ‘βγαζε μία διαταγή

η νήσος να συνενωθεί, να γίνει τώρα ειρήνη·

αντί να πει του Ερντογάν γης Μαδιάμ θα γίνει

τις χιλιάδες του στρατού αν δεν τις αποσύρει

κι αν με τον νου του συνεχώς θα κάνει πανηγύρι

να ξέρει ότι άσχημα μια μέρα θα τον δείρει.

Με άδεια χέρια έφθασε, έφυγε πάλιν μ’ άδεια

κι αρκέστηκε εις το νησί ν’ αφήσει μόνο χάδια.

 

Ο της Γαλλίας πρόεδρος, ονόματι Μικρόν,

-για χάριν ευφημίας, ναι, τον κράζουνε Μακρόν-

ηγέτης θέλει διακαώς να είναι της Ευρώπης

μα προκαλεί τον γέλωτα ακόμα και της… Πόπης!

Ώρες ώρες φαντάζεται πως είναι Ναπολέων

μ’ αν του δειχτεί ο Βλαντιμίρ¹ τρέχων θα φύγει, κλαίων!

 

Η Γερμανίδα Ούρσουλα, ως άλλη Αμαζόνα,

να παριστάνει πεθυμά της Europe Ηγεμόνα.

Όποιος δεν ντρέπεται θαρρεί ο κόσμος είν’ δικός του.

Νομίζουν η πολιτική είναι σούστου τσιαι κλώστου²!

 

Τρέμω μην εναγκαλιστεί τον Εντογάν καρντάση

κι αποδειχθεί πως ήτανε κι αυτός ένα κουμάσι.

Πάλιν στον Τραμπ εγύρισα, με τρώει μία έγνοια

γιατί τα γένια έχει αυτός, ο ίδιος και τα κτένια.

Γιατί στη Γάζα σαν θα ‘ρθει μην δει και το νησί μου

και πει «αυτή η καλλονή θέλω να ‘ναι δική μου».

Τουλάχιστον πεντηκοστή πρώτη να ‘ν’ πολιτεία

να σκάσει απ’ τη ζήλεια της και τούτη η Τουρκία;

 

------------------------------------------

1.      Βλαντιμίρ Πούτιν

2.      Να κουνιέσαι και να κλώθεσαι

 

 

  

Η Irina Shayk στο Καρναβάλι του Ρίο

 

Στου Ρίο πήγα, φίλοι μου, ξανά το καρναβάλι                      

και μια γυνή σε πειρασμό μπόρεσε να με βάλει.

Τέλειωσε η παρέλαση, ήτανε όντως χάρμα,

και μια ψηλή κατέβηκε τότε από το άρμα.

Την κοίταζα συνέχεια, μα τι άλλο να κάνω,

κι εκείνη με πλησίασε, κόντεψα να πεθάνω.

 

«Εσείς» μου λέει «κύριε, πρέπει να είστε Έλλην».

«Κι εσείς εικάζω, κούκλα μου, πρέπει να ‘στε φιλέλλην

για να με ξεχωρίσετε ανάμεσα στο πλήθος»

της είπα κι όλο κοίταζα τ’ απίθανό της στήθος.

 «Μα πώς με καταλάβατε, ωραιοτάτη λαίδη;»

χωρίς στον πόθο να μπορώ να βάλω τροχοπέδη,

τη ρώτησα κοιτώντας την από πάνω ως κάτω

κι είχεν, η αφιλότιμη, με κάνει ανωκάτω.

 

«Εσείς πρέπει ο Άδωνις να είστε απ’ την Πάφο».

 «Εγώ είμαι, εγώ είμαι και σας το υπογράφω

κι η Αφροδίτη είστε σεις, ως λένε, η Παφία»

και ζήτησε να βγάλουμε μαζί φωτογραφία.

«Μπορούσαμε να είμαστε ομολογώ ζευγάρι

αλλά βλέπω εγέρασα, ο διάολος να πάρει.    

Ο λέων κι αν εγέρασε τα νύχια που ‘χε τα ‘χει»

επρόσθεσα ν’ αντιληφθεί μπορούμε, άμα λάχει.                  

 «Και αν μου πεις τώρα το ναι σε παίρνω εις την Πάφο

και όλες μου τις σάτιρες για σένα θα τις γράφω».

«Της μοίρας μας ήταν γραφτό εδώ στο Καρναβάλι

ν’ αρχίσει η καρδία μας αμφότερων να πάλλει»

μου είπε και εκοίταζε τους γκρίζους μου κροτάφους·

φοβήθηκα μην χρειαστώ και τους καρδιογράφους.              

           

Η Irina Shayk ήτανε, το φοβερό μοντέλο,

και πώς μπορείς τέτοια γυνή να πεις πως δεν τη θέλω.

Με τον Ρονάλτο ήτανε σε σχέση λίγα χρόνια·

σιγά που θα παρέμενε μαζί του, λέτε, αιώνια.

Πήγε στον Κούπερ ύστερα κι έκανε μία κόρη

κι αργότερα χωρίσανε και πήρανε τα όρη.

Με τον ράπερ Κάνιε Γουέστ συνήψε μετά σχέση

κι ύστερα τον παράτησε, τον άφησε στη μέση.

Και μ’ ένα παίχτη τα ‘φτιαξε, τρανό μπασκετμπολίστα

και έτσι επροστέθηκε και τούτος μέσ’ στη λίστα.

 

Πού πας, είπα, Αντρέα μου, αυτή είναι συλλέκτης,

όπως θωρείς, των εραστών και θες να γίνεις δέκτης

κεράτων, αθεόφοβε, σ’ αυτήν την ηλικία,

στην τάξη συ ανήκοντας την καθεστηκυία;

 

Σηκώθηκα και έφυγα και πήγα στο νησί μου

και θα κρατήσω άσπιλον, τώρα, την κεφαλή μου.

 

Σε κάποιαν πόρνη που ονομαζόταν Ευρώπη

 Μπορείς με μια μόνο δραχμή να έχεις  την Ευρώπη

και δεν χρειάζεται καμιάν να πάρεις στο κατόπι.

Κρεβάτι έχει άψογο και τον χειμώνα τζάκι

χωρίς να τρέμεις μη βρεθείς μέσ᾿ σε κάνα χαντάκι.

Φίλε μου Δία, άδικα μορφήν ταύρου επήρες

και σε ξηρά και θάλασσα έκανες τόσες γύρες!

 

Εἰς πόρνην τινὰ καλουμένην Εὐρώπην

 

Δραχμῆς Εὐρώπην τὴν Ἀτθίδα μήτε φοβηθεὶς

μηδένα μήτ᾿  ἄλλως ἀντιλέγουσαν ἔχε,

καὶ στρωμνὴν παρέχουσαν ἀμεμφέα, χὠπότε χειμών,

ἄνθρακας. ἦ ῥα μάτην, Ζεῦ φίλε, βοῦς ἐγένου.

 

Ἀνθολογία Παλατινή, Βιβλίον Ε’: Ἐρωτικὰ ἐπιγράμματα, Ἀντίπατρος, 109 (108)

 

Ανδρέας Γεωργιάδης «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ - έμμετρη απόδοση» Εκδόσεις Γερμανός (2021)

Η «Πλανητάρχισσα» Εύρώπη

 

Και ο Μακρόν σηκώθηκε ως άλλος Ναπολέων

και είπεν ότι θα φερθεί ως της Νεμέας λέων.

Είπεν του Πούτιν «ως εδώ, κύριε, μη παρέκει

αλλιώς θα πέσει πάνω σου φωτιά κι αστροπελέκι».

Έβγαλε τα πυρηνικά του όπλα όλα έξω

και άλλο, τον απείλησε, κύριε, δεν θ’ αντέξω.

«Κάθησε κάτω ρε Μακρόν, μην κάνεις τον ηγέτη»

του φώναξε και ο Ττοφής από την Αμαργέτη.

«Τέτοιους ηγέτες σαν κι εσέ είχαμε και στη νήσο

και μείναμε με την μισή, να σου υπενθυμίσω».

 

Συνάμα και η Ούρσουλα, Πρόεδρος Κομισιόν,

είπεν κι αυτή εις τον χορόν να μπει των απειλών.

Και δισεκατομμύρια στην άμυνα οκτακόσια

ζήτησε η αθεόφοβη θαρρώντας είναι γρόσια.

Το έλεγε και φούσκωνε ως να ‘τανε παγώνι

και τι την νοιάζουν τα λεφτά, σάμπως αυτή πληρώνει;

Και μην μας κάνεις την Μαντώ ή και την Μπουμπουλίνα

γιατί δεν θα σε έβαζα ούτε για λοχαγίνα.

Και μην μας κάνεις, Ούρσουλα, τη Θάτσερ της Ευρώπης

να μην με πιάσει ο θυμός και να γενεί… της Πόπης!

Νομίζεις υπερδύναμης, Ούρσουλά μου, ηγείσαι

και ότι Πλανητάρχισσα, τάχατες, όντως είσαι;

 

«Η κοσκινού» –μην πει κανείς πως λέω χωρατάδες-

«λογάριαζε τον άντρα της μέσ’ στους πραματευτάδες!»

 

Καραγκιοζοπαίχτης και φιγούρες

 

Αν εις το θέατρο σκιών είσαι το Κολλητήρι

με το μυαλό σου μην κάνεις ποτέ σου πανηγύρι.

Να ξέρεις είναι αρχηγός ο Καραγκιοζοπαίχτης

και διατάσσει αυτός, ουχί ο κάθε θεομπαίχτης.

Αυτός αν θέλει βγάζει σε επάνω στην οθόνη

αν θέλει ανεβάζει σε επάνω στην αγχόνη.

Καθένας εις τον ρόλον του, μην παίζει τον υψίνουν

μήπως και ακατάλληλον οι αρχηγοί τον κρίνουν.

 

Πάντα σε κάθε μια σκηνή, του τοίχου ή του βίου,

ακόμα φαεινότερον είναι και του ηλίου,

ότι υπάρχει αρχηγός κι αυτός κινεί το νήμα

κι αν αντιδράς, από ψηλά πηγαίνεις εις το μνήμα.

Στον ρόλο που σου έδωσε ο Καραγκιοζοπαίχτης

αρκέσου, μην αντιμιλάς μπας και  βρεθείς και φταίχτης.  

Εφ ω ετάχθη έκαστος, εκεί πιστός να μείνει

μήπως και κουρελόχαρτο στο τέλος τέλος γίνει.

 

Αυτό να το ακούσουνε ηγέτες κι ηγετίσκοι,

που στον πλανήτη  κάμποσους καθένας μας ευρίσκει

που τα μυαλά τους παίρνουνε αέρα μιαν ημέρα,

να κατακτήσουνε ποθούν και την υδρόγειο σφαίρα.

Γιατί χάνουν ό,τι είχανε, εν όλω ή εν μέρει

και τη ζωή την ίδια, κανείς ποτέ δεν ξέρει.

 

Αφιερωμένο στην τρέχουσα επικαιρότητα.

 

Λιοντάρι, γάιδαρος και αλεπού

 

Ο γάδαρος κι η αλεπού μαζί με το λιοντάρι

μια συμφωνία έκαναν και βγήκαν για σαφάρι.

Αφού συντόμως είχανε πολλά αγρίμια πιάσει,

δίνει ο λέων εντολήν ο όνος να μοιράσει.

Εκείνος τα εμοίρασε σε τρία ίσα μέρη

και είπεν εις τον λέοντα να βάλει πρώτος χέρι.

Ο λέων αγανάκτησε και τον καταβροχθίζει

και για να κάνει μοιρασιά την αλεπού ορίζει.

Εκείνη τα εμάζεψε όλα σε μια μερίδα

και κάτι μικροπράγματα σε μιαν άλλη παρτίδα.

«Διαλέξετε», επρότεινε μετά εις το λιοντάρι.

Κι εκείνο την ερώτησε πριν τη μερίδα πάρει:

«Μα ποίος σε εδίδαξε και σ᾿ έκανε σαΐνι;»

«Η συμφορά του γάιδαρου», απάντησεν εκείνη.

 

Λέων, Ὄνος καὶ Ἀλώπηξ

 

 Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν ποιησάμενοι ἐξῆλθον πρὸς ἄγραν. Πολλῆς οὖν θήρας συλληφθείσης προσέταξεν ὁ λέων τῷ ὄνῳ διελεῖν αὐτοῖς. Ὁ δὲ τρεῖς μερίδας ποιησάμενος ἐκ τῶν ἴσων ἐκλέξασθαι τούτους προὐτρέπετο. Καὶ ὁ λέων θυμωθεὶς τὸν ὄνον κατέφαγεν. Εἶτα τῇ ἀλώπεκι μερίζειν ἐκέλευσεν. Ἡ δ᾿ εἰς μίαν μερίδα πάντα σωρεύσασα, ἑαυτῇ βραχύ τι κατέλιπε. Καὶ ὁ λέων πρὸς αὐτήν: «Τίς σε, ὦ βελτίστη, διαιρεῖν οὕτως ἐδίδαξεν;» Ἡ δ᾿ εἶπεν: «ἡ τοῦ ὄνου συμφορά.»

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, Αισώπειοι Μύθοι-Έμμετρη απόδοση, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ (2015)

Περί Ζελένσκι και Σία

 

Στον Τραμπ δεν επαρέδωσες τας γαίας τας σπανίας

και άκουσες τας συμβουλάς Γαλλίας, Ισπανίας,

μα τώρα ως να βρίσκεσαι στη θέση των Τεμπών

και θα φωνάξεις σύντομα, τον κίνδυνον ορών,

το οξυγόνο κόβεται επάνω στον συρμόν

τις ΗΠΑ με τα κιάλια σου από μακράν ορών.

Δεν έχω, θα αναφωνείς, δεν έχω οξυγόνο,

μου κόβεται η αναπνοή, τον θάνατον ζυγώνω.

Ξεκίνησα τον βίον μου, θα λες, με κωμωδίας

και τελειώνω τη ζωή με φαρσοκωμωδίας.

 

Οι Ευρωπαίοι έτρεξαν από φιλευσπλαχνίαν,

θαρρούσες, μα την γαίαν σου ήθελαν την σπανίαν.

Τίποτα δεν προσφέρεται σήμερον αμισθί

κι εντός ολίγου να φωνείς «λαμά σαβαχθανί».

Χάνεσαι επιφανειακώς, χάνεσαι κι υπογείως

γιατί στην ύβριν έφθασες, Ζελένσκι μου, κυρίως.

Φορούσες το μπλουζάκι σου, θαρρούσες Ναπολέων

πως ήσουν, αθεόφοβε, και της Νεμέας λέων.

Μα από λέων θα γενείς, νομίζω, χαμαιλέων

βαδίζων στα ερείπια, περίλυπος και κλαίων.

Δεν χαίρω, σου ορκίζομαι, μα ενδομύχως κλαίω

και πάθατε τι πάθαμε κι εμείς στην Κύπρο, λέω.

Νομίζαμε κρατούσαμε τον Πάπα απ’ τ’ αρχίδια

και κάναμε, όπως κι εσύ, τα ίδια και τα ίδια.

 

Τις λύσεις απορρίπταμε τη μια μετά την άλλη

κι ιδού πού ευρισκόμαστε, στο μαύρο μας το χάλι.

Μυαλό ’κόμα δεν βάλαμε, το παίζουμε “παράγων”

και ένα βίον έκλυτον ο Κύπριος διάγων.

Έτσι κι εμείς από σωστήν που είχαμε την νήσο

με τη μισήν εμείναμε, να σου υπενθυμίσω.

Τουλάχιστον να μέναμε με την πρώτη την λύση;

Φαίνεται είναι άπληστη η ανθρωπίνη φύση.

 

Αν δεν γενεί ανατροπή των τωρινών σχεδίων

θα κλαίουμε, Ζελένσκι μου, επί των ερειπίων.

Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, καθείς μας ας το μάθει,

θα χάσουμε αμφότεροι τ’ αυγά και το καλάθι.