Στον Τραμπ δεν επαρέδωσες τας γαίας τας σπανίας
και άκουσες τας συμβουλάς Γαλλίας, Ισπανίας,
μα τώρα ως να βρίσκεσαι στη θέση των Τεμπών
και θα φωνάξεις σύντομα, τον κίνδυνον ορών,
το οξυγόνο κόβεται επάνω στον συρμόν
τις ΗΠΑ με τα κιάλια σου από μακράν ορών.
Δεν έχω, θα αναφωνείς, δεν έχω οξυγόνο,
μου κόβεται η αναπνοή, τον θάνατον ζυγώνω.
Ξεκίνησα τον βίον μου, θα λες, με κωμωδίας
και τελειώνω τη ζωή με φαρσοκωμωδίας.
Οι Ευρωπαίοι έτρεξαν από φιλευσπλαχνίαν,
θαρρούσες, μα την γαίαν σου ήθελαν την σπανίαν.
Τίποτα δεν προσφέρεται σήμερον αμισθί
κι εντός ολίγου να φωνείς «λαμά σαβαχθανί».
Χάνεσαι επιφανειακώς, χάνεσαι κι υπογείως
γιατί στην ύβριν έφθασες, Ζελένσκι μου, κυρίως.
Φορούσες το μπλουζάκι σου, θαρρούσες Ναπολέων
πως ήσουν, αθεόφοβε, και της Νεμέας λέων.
Μα από λέων θα γενείς, νομίζω, χαμαιλέων
βαδίζων στα ερείπια, περίλυπος και κλαίων.
Δεν χαίρω, σου ορκίζομαι, μα ενδομύχως κλαίω
και πάθατε τι πάθαμε κι εμείς στην Κύπρο, λέω.
Νομίζαμε κρατούσαμε τον Πάπα απ’ τ’ αρχίδια
και κάναμε, όπως κι εσύ, τα ίδια και τα ίδια.
Τις λύσεις απορρίπταμε τη μια μετά την άλλη
κι ιδού πού ευρισκόμαστε, στο μαύρο μας το χάλι.
Μυαλό ’κόμα δεν βάλαμε, το παίζουμε “παράγων”
και ένα βίον έκλυτον ο Κύπριος διάγων.
Έτσι κι εμείς από σωστήν που είχαμε την νήσο
με τη μισήν εμείναμε, να σου υπενθυμίσω.
Τουλάχιστον να μέναμε με την πρώτη την λύση;
Φαίνεται είναι άπληστη η ανθρωπίνη φύση.
Αν δεν γενεί ανατροπή των τωρινών σχεδίων
θα κλαίουμε, Ζελένσκι μου, επί των ερειπίων.
Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, καθείς μας ας το μάθει,
θα χάσουμε αμφότεροι τ’ αυγά και το καλάθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου